توی تاپیک قبلم باخیلیاتون صحبت کردم و مشورت کردم وهمه هم دلسوزانه راهنمایی کردید و خیلی ازتون ممنونم
ته دلم کامنتایی ک میگفتن نرو سرکارو پیش بچت بمون رو بیشتر دوس داشتم
درنهایت احساس کردم باید این تصمیم رو بگیرم
و تصمیم گرفتم ک نرم سرکار!
بابت این تصمیم یه بغض نشسته توی گلوم
اما میدونم درنهایت این اتفاق خوشحالم میکنه
بااحترام فراوان برای همه ی مادران شاغل احساس شخصیم اینه ک دخترم تواین سن و الان به بودن مادرش بیشتر نیاز داره تاداشتن ی مادر مستقل و شاد
من میتونم کناردخترم بهتریم روزارو داشته باشم و باهم شاد باشیم
و شاهد بزرگ شدنش باشم فارغ از هیاهوی سرکار
امیدوارم یه روزی دخترم بابت این تصمیمم خوشحال باشه
و یه روزی هم پیش بیادک دوباره برگردم سرکار

چقدر عالی. ان شاءالله خیر پیش راهتون باشه
من برعکس شما اون وقتایی که مدرسه میرم مادر خیلی ایده آل تری هستم تا ایام تعطیلات تابستون. چون حس میکنم اون تایم دوری از بچم یه ریکاوری برام حساب میشه و بقیه مدت که پیش دخترمم رو انرژی دارم و بیشتر و هدفمند تر باهاش رفتار میکنم

چقدر مادرهای شاغل دغدغه هاشون شبیه هم است...من فکر میکردم تنها من هستم که سر دوراهی برای سرکار رفتن یا نرفتن رو دارم..‌
نه اونی که با وجود نوزاد سرکار میره مادر بی مسئولیت تری ...نه مادری که تصمیم میگیره نره سرکار مادر فداکارتری هست.‌‌
چون هر کسی شرایط مالی و اقتصادی‌اش و... فرق میکنه...
من هم مثل شما تصمیم گرفتم تا چندسالی سرکار نرم...
و امیدوارم که بتونیم با شرایط کنار بیاییم

آفرین بهترین تصمیم و گرفتی واقعا خوشبحال دخترت ی مادری داره که به معنای واقعی مادره و بخاطر فرزندش روی دلش پا میزاره
خیالت راحت هیچوقت پشیمون نمیشی چون داری از لحظه لحظه بزرگ شدن بچت لذت میبری
من هم زمانی که دختر بزرگم کوچیک بود استعفا دادم الان ۱۶ سال میگذره اصلا از کاری که کردم پشیمون نیستم چون تونستم دخترم و به بهترین شکل تربیت کنم و همیشه همراه بچه هام بودم و هستم

ببین مامان آنیل منم ۱۵ سال سابقه کار دارم و بیمه سال ۹۹ پسرم به دنیا اومد برگشتم سرکار و پسرم رو میزاشتم خونه پدرشوهرم که طبقه پایین بود صبح خواب بود می بردمش اغلب هم تا ۱۲ ظهر می‌خوابید.‌خانواده همسرم وسواسی هستن به خصوص که اون موقع کرونا بود خیلی بچه رو برای تمیزی تحت فشار میزارن طوری که روی منم تاثیر گذاشته و تا حدودی وسواسی شدم. الان پسرم تیک عصبی گرفته که مشاور میگه علت این تیک معاشرت با آدمای وسواسی باید ازشون دور بشه ولی‌پسرم خیلی وابسته شون شده. حالا که دخترم به دنیا اومده خیلی فکر کردم و تربیت و آینده بچه هام رو به خودم و نیازم ترجیح دادم و از کارم استعفا دادم.‌با اینکه خیلی کارم رو دوست داشتم و براش زحمت کشیده بودم. البته بگم یه سری شرط و شروط هم با همسرم گذاشتم مثلا قرار شد ماهیانه مبلغی به کارت حقوقم بریزه مث حقوقی که هر ماه میگرفتم. یا اینکه برام‌بیمه رد کنه تا سابقه ام بیشتر بشه و بازنشستگی بگیرم.

عزیزم برای سرکار دقت زیاده ولی دختر فقط یه بار بزرگ میشه و میتونی شاهد هر لحضه ی قد کشیدنش باشی تصمیم خوبی گرفتی انشاالله در آینده بتونی بری سرکار

آفرین بهترین تصمیم گرفتی مطمین باش بهترین درها برات باز میشه من مجبور شدم بعد به دنیا اومدن پسرم نرم سرکار هر چند خیلی از لحاظ روحی به خودم سخت گرفتم ولی واقعا بچم برام مهم بود درست تو سه سالگی پسرم شرایط جور شد که استخدام رسمی آموزش و پرورش بشم اونم سه روز در هفته ولی دیگه پسرم از آب و گل در اومده بود و پیش مامانم میموند الان که باردارم یکسال کنارشم وقتی اون کار گذاشتم کنارم از اینکه موقعیت از دست دادم حالم بد بود اون کار از صبح تا غروب بود و عملا من بچم نمی‌دیدم بهترین تصمیم بود هیچی ارزش فرزند نداره

منم مرخصی بدون حقوق گرفتم تا نزدیک دوسالشه بشه بزمی گزدم
شما شغلت چیه؟

سلام جانم
عزیزم من واقعا از ته دل درکت میکنم.بهترین فداکاری که یه مادر شاغل می‌تونه انجام بده برا بچه اش گذشت کردن از شادی و مستقل بودن خودشه.🥺❤️
حتما بعد بزرگ شدن دخترت برمی‌گردی سر کارت. به این فک کن که هیچکدوم از شرایط همیشه موندگار نیست.موقتی هست.و همه چیز یه روز به روال عادی برمیگرده.

بهترین ها برات اتفاق بیفته ❣️