سلام دوستان لطفا هررررکسی در این زمینه تجربه ای داره بگه
تا آخر عمر دعاتون میکنم


بلافاصله که دخترمو از شیر گرفتم همون ماه باردار شدم (خداخواسته)
از نظر وضعیت جسمی داغونم واقعا
همههههه چی تو بدنم کمه و کلا مفاصلم از بین رفته
قصدم این بود بعد از شیردهی درست حسابی به‌خودم رسیدگی کنم
از طرفی واقعا بارداری پر استرسی داشتم
فوت عزیزان و ....


حالام علاوه بر اینکه دخترم در مواجهه با فرزند دوم چطور میخواد رفتار کنه و از طرفی هم کمک ندارم

زایمانم نزدیکه و نگران زایمان هستم
تو زایمان اول هیچ کلاسی شرکت نکردم
ماما هم نگرفتم


میخوام بدونم کسی بوده که دوتا زایمان داشته باشه که تو یکیش مثل من ماما همراه نگرفته و ورزش انجام نداده باشه

بعدیش ماما همراه داشته و وااااااقعا خیلی براش روند زایمان فرق کرده باشه؟؟؟

چون متاسفانه تو شرایط مالی خوبی نیستیم الان
و برای خریدهای ضروری بچه و خوراک دوران استراحت بعد از زایمان پول لازمم
چه برسه به ماماهمراه و ‌....
ولی میخوام ببینم اگر حقیقتا تاثیر داره شده قرض بگیرم اما این کارو بکنم


لطفا تجربه هاتونو بگین

۶ پاسخ

سلام. شما یک بار تجربه زایمان طبیعی اون هم بدون ماما همراه و داشتی.. دیگه دفعه دوم خیلی با تجربه تر از اول هست براتون..
وقتی اولی و پشت سر گذاشتی بنظرم دومی خیلی راحت تره..
ولی در کل اگر زایمان سختی داشتید دفعه قبل مامای همراه اگر دلسوز باشه میتونه تو فرایند زایمان بهتون کمک کنه..

زایمان دوم راحت تره نگران نباش منم ماما نگرفتم نه اولی نه دومی سراولی ۶ساعت طول کشید دومی یکساعت

من تجربه زایمان طبیعی رو ندارم ولی از کسایی که طبیعی بودن شنیدم زایمان های دوم به بعدشون راحت‌تر بوده بخصوص وقتی فاصله ش کمه

به نظر من که وقتی یک بار تجربه‌ی زایمان طبیعی رو داشتید دفعه‌ی دوم اون هم با این فاصله‌ی کم، ماما داشتن چندان فرقی نداره اونم تو این شرایطی که میگین

بنظرم بستگی ب بیمارستان و رسیدگی پرسنلش داره من موقع دخترم ماما همراه نداشتم ماماهای خود بیمارستان خیلی خوب بودن

اره خب برامن برادوتاشونم گرفتم همین ک تواون وضعیت یکی کنارمونه خیلی خوبه حالاجداازکمک هاشو ورزش هاش
من گرفتم هزینش۱تومن شدک واقعاارزش داشت

سوال های مرتبط

مامان حسنا مامان حسنا ۲ سالگی
سلام به همه

چند تا از مامانای گل ازم خواسته بودن که تجربه از پوشک گرفتن حسنا رو به اشتراک بذارم.
من هیچ تخصصی ندارم تو این زمینه. با مطالعه و پرس و جو به این موارد که میخوام بگم رسیدم، بعضیاش هم تجربه است.

اول از همه اینکه بچه باید آمادگی‌شو داشته باشه. این آماده بودن هم یسری نشونه ها داره:
۱. بچه بتونه به شما بفهمونه که جیش یا پی پی داره، حالا نه اینکه بتونه بگه جیش، ممکنه به زبون خودش بفهمونه
۲. بتونه کارهای ظریف مثل جوراب درآوردن یا پوشیدن شلوار رو انجام بده.
۳. بتونه بدون کمک فرد از پله بالا بره. ممکنه دستش رو به نرده یا دیوار کنار بگیره ولی خودش تنهایی بالا میره.
۴. توی خواب نیم روز پوشکش خشک باشه.
۵. بتونه بین ۵ تا ۷ دقیقه به حالت دستشویی کردن بشینه.

حسنا همه این نشونه ها رو داشت و من آخرهای اسفند که دیگه تعطیل هم بودم تصمیم گرفتم با این غول بزرگ رو به رو بشم. ولی واقعا راحت‌تر از اون چیزی بود که فکرشو می‌کردم.

اول اینکه من از قبل بهش گفته بودم که ببین ما بزرگ میشیم دیگه پوشک نداریم و می‌ریم دستشویی. براش از اونایی که بهشون علاقه داره، یا دوستای بزرگترش مثال زده بودم. بعضی وقتا توی خونه باز میذاشتمش و جیش و پی پی‌ش رو دیده بود و فرقشون رو میدونست. هیچوقت هم وقتی دستشویی میکرد و بو می‌داد، اه اه و زشته و بده نگفته بودم. چون دیده بودم که بچه هایی که از مدفوعشون میترسن دچار یبوست میشن.

البته حسنا هم دو، سه روز اول یه کم یبوست شد که پیشنهاد میکنم حتما روزای اول چیزای ملین به بچه‌ها بدین.

بقیه‌ش تو کامنت‌ها😁