خب شروع هر چیزی سخت دیگه. طبیعیه. حالا بچه داری که سختیش بیشتره.
آدم باید تحمل کرد تا بگذره.
چرا فکر میکنید خوشیاتون تموم شده؟؟؟ یکم دیگه که بگذره شرایط بهتر میشه اما خب بلاخره طبیعیه که مثل قبل نباشه.
مگه متاهل میشیم شرایطتمون مثل مجردیه نه هر کدوم یه مرحله از زندگیه و قشنگیهای خودش رو داره. مثلا درسته که جوونی یه چیز تکرار نشدنیه ولی خب کسی که پیره خوشی نداره؟ باید بگه دیگه پیر شدم خوشیام رفت و همش به مرگ فکر کنه؟
یا بهتره بگه من که نمیتونم جلوی پیری رو بگیرم ولی میتونم غصهاش رو نخورم و شاد باشم تا هر زمان که وقتش بیاد.
مثلا دور از جون شما کسی که توی تصادف فلج میشه شاید چند سال حالش بد باشه ولی بلاخره باید خودش رو پیدا کنه و باید این موضوع رو بپذیره که خب قرار نیست همه چیز مثل قبل بشه. میتونه ظرفیتهای جدید رو برای خودش ایجاد کنه.
من ده روز اول همش گریه کردم
خوب میشی هورمونات به هم ریخته
طبیعیه درست میشه منم اینجوری بودم
منم همینجوری شدم از مامانم اینا دورم الان نزدیک یکماهه خونشونم بعد زایمانم میخام برم اونجا چون هنو بیمارستانیم بچم یکم عفوت داشت ریش ولی از الان افسرده شدم
خوب میشی.ان شالله تنت سلامت باشه. منم دخترم تقریبا یکماهش هس دیروز فهمیدم کلیش ممکنه از کار بیفته یکماه بعد مشخص میشه. عزیزجان نترس اولش سخته اما به مرور راحت میشی و عادت میکنی .قوی کن خودتو و اینکه اگه میتونی برو پیش مادری پادرشوهری سرت شلوغ باشه. از شوهرتم کمک بخواه
یک ماه فرصت بده بخودت همه چی بهتر میشه
روزانه پیام مشاور، متناسب با سن کودکتون دریافت کنین.
سوالاتتون رو از مامانای با تجربه بپرسین.
با بازیهایی که به رشد هوش و خلاقیت فرزندتون کمک میکنه آشنا بشین.