مامانا شما بگید من چکار کنم بقران دیگه موندم تاپیک قبلی همتون منو قضاوت کردین یعنی شما اصلا عصبی نمیشد سر بچتون ؟
فکر کنید من ۹ ماهه بی خابم پسرم به شدت شیطون و بغلیه فکر کنید من شبا تو بغلم میگردونم ای ور اون ور کمر نمونده واسم الانم حالم خوب نیست با گریه مینویسم خیلی دلم درد میکنه شوهرمم از این طرف فشار میاره میگه میخابم صداش نزار دربیاد من چکار کنم واقعا .نمیدونم چرا اینجوری میکه از اول اینجوری بود تا اینجا با عشق بزرگ کردم الان دیگه خستم توان نمونده واسم به مامانم میگم بیا یکم نگه دار نمیاد ..خابش میاد ولی مقاومت میکنه با چشم بسته میره
هیشکی درکم نمیکنه واقعا بچه خیلی سخته مخصوصا دس تنها باشی و مریض .

گلم اول خدا قوت ایشالله همیشه سالم باشی و بتونی با روی خوش به طفلت برسی ایشالله اینقد پسر خوبی از آب در بیاد طفلک که بهش افتخار کنی عزیزم همه ی ما همینیم هر کی به یه شکلی مرد ایرانی همینه از بس خسته و خورد و بار و زحمت رو دوشش هست واقعا خدا کمک شوهرامون باشه با این اوضا وش بدبختی بچه هم همینه چاره ای نیست میگذره از خدا صبوری بخواه قدرت بخواه مادری صدات به عرش خدا میرسه و دستت رو میگیره هر وقت حس کردی کم آوردی و ممکن خودتو یا بچه رو اذیت کنی یه لیوان آب سرد بخور صلوات بفرست دستای کوچیک پسرت رو بگیر تو دستت و خدا رو شکر کن که خدا چنین معجزه ای رو بهت هدیه کرده و به این فکر کن که خیلی‌ها هستن که حسرت روزهای تو رو دارن که صدای یه بچه از تو خونه اشون در بیاد با این چیزا و شکر گزارشها خودتو آروم کن تا به سلامتی و خوشحالی بگذره عزیزم ما مادرها هر کدوم به یه شکلی بار سخت شوهر داری بچه داری و بار سخت خانواده شوهر روی دوشمون هست مطمئن باش که خدا هواتو داره شک نکن عزیزم

تایپیک قبلو ندیدم ولی ما مامانا ربات نیستیم حق داریم یجاهایی کم بیاریم

وای داره خودمو یادم میاد 😮‍💨😮‍💨ولی من شوهرم بنده خدا کمکم میکرد یه شبایی اون نگهش می‌داشت من میخوابیدم نوبتی کرده بودیم
اخه با شوهرت حرف بزن نگهش داره خب زندگی مشترک یعنی همین

من ک اصلانمیتونم اونجور تحمل کنمـ واقعا حق داری. اعصاب نمیمونه براادم. دست تنها. شب بیداری
بقل کردن ودوردادن. وایی

حق داری خودتو سرزنش نکن برای منم پیش اومده
منم عین تو دست تنهام

الهی بگردم
گریه کن دختر خالی کن خودتو
اما نزار خستگی بهت غلبه کنه بدون که شرایط همه ی مامانا همینه هممون همینقد خسته تنها و افسرده ایم
اما چاره چیه دیگه باید بخاطر جگرگوشهامون تحمل کنیم
سختیش نهایتا دو ساله بعد کم کم بزرگ میشه دیگه یادشونو ما هم نیست
دلمون برای این دورانشون تنگ میشه
گریه کن اما کم نیار

عزیزم حق داری خودتو سرزنش نکن منم تقریبا همین شرایطو دارم هممون همینیم به خاطر پسرت باید قوی باشی من الان ۱۱ ماهه شوهرم تو اتاق جدا میخوابه منو دخترم کنار هم چون اون صبح زود باید بره سرکار

چقد منی تو

مادری یعنی صبوری .. یعنی ازهمه چیزت بگذری واسه جگرگوشه ات... کم کم عادتش بده با اهنگ کودکانه روی پاهات بخوابه ... منم باید تو بغلم میرقصیدم تاپسرم بخوابه حالا شکرخدا دوماه عادت کرده به روی پا خوابیدن

الکی گفتم کتکش زدم خودمو انقدر کتک زدم دستم درد گرفت از حرص شلوارشو گاز میگیرم من دلم نمیاد بزنمش از حرص به شوهرمم میگم اریا رو زدم درحالی که دلم نمیاد یکم با صدای بلند حرف بزنم باهاش شوهرم یذره با صدای بلند تو خونه حرف بزنه نمیزارم میگم شاید بترسه چه برسه بخام بزنمش