این دلنوشته تقدیم به همه مامانا مخصوصا همه مادر اولی ها


من افسردگی بعد زایمان داشتم زایمانم طبیعی بود بشدت بخیه خوردم بچه ام کولیک داشت اذیت بود گاهی کلافه و عصبی و پشیمون میشدم منی که همه میگفتن‌ خونسرد و قوی ام گاهی با گریه بجه ام گریه میکردم بدنم ضعیف شده بود اما همش گذشت الان خداروشکر هم خودم بهترم هم نی نی خواستم بگم همش میگذره بهت قول میدم که تو میتونی و بهترین مادری هستی که خدا واسه نی نی گذاشته الان که افرای عزیزم دوماه شده دیگه به روال زندگی برگشتم و لذت میبرم از وجود دختر قشنگم این روزا زود میگذره لذت ببرید یه روز دلتنگ این روزا میشیم طبیعیه عصبی و کلافه بشی خسته بشی یا دردای‌ بچه یه قسمت از رشدش‌ نگران نباش و اینکه هوای خودتو خیلی داشته باش تو تنها پناه نی نی تو دنیای❤

آقا قشنگ بود چرا از مادرشوهر هیچی ننوشتی ؟ 🧐🧐🧐
🤣🤣🤣

واقعاحرف دل هممون بود❤️

آفرین دقیقا همینه
خودم بشدت مشکلات داشتم از لحاظ روحی و بدنی داغون بودم بچه اول بدون تجربه اما الان ماشاالله دخترم رفته تو چهار ماهگی و خدارو شکر همه اون روزای سخت گذشت و تا چشم رو هم بزنی مبینی چقدر بزرگ شده

خدا دختر نازتم نگه داره برات❤️

منم مث تو خیلی بدتر الکی کاری کردم بچم بستری شه از بس حساس بودم نمیزاشتم کسی نزدیکش شه حتی چند بار پیشومد جیغ میزدم میگفتم چرا تکون نمیخوره
خونمم نگم همه جا رو‌خاک برداشته بود
ولی تموم شد الان ب همه کارام میرسم صب تا شب دارم خنده هاشو نگا میکنم خرید میرم کلی حالم خوب شده
تو هم خوب میشی
درسته دستو پات بستس برا خیلی کارا ولی عوضش مادر شدی

من الان دقیقا تو همین دورانم
افسردگی گرفتم ولی به روی خودم نمیارم دلم میخواد یک نفر بهم بگه خودت خوبی؟ تا فقط تو بغلش گریه کنم ولی خودمو زدم به اون راه رابطم با شوهرم خیلی بهم ریخته اون اصلا درکم نمیکنه ولی چون خودش خیلی تحت فشاره نمیتونم بهش چیزی بگم دیشب دیگه بهم ریختم بهش توپیدم اونم بدتر از من بود میفهمم جفتمون داغونم از لحاظ روحی روانی فقط داریم خودمونو به کوچه علی چپ میزنیم تا زخممون سرباز نکنه احساس میکنم دیگه هیچوقت نمیتونم به زندگی عادی برگردم من الان حتی از پس تمیز کردن خونم برنمیام همه جا بهم ریخته است اعصابم خورده، نمیتونم یه غذای درست درمون درست کنم من دانشجو بودم الان خونه نشین شدم فکر میکنم هیچوقت هیچوقت نتونم دوباره دانشگاه رفتنو تجربه کنم هیچوقت نتونم لباسای مهمونیم رو بپوشم و با حال خوش برم مهمونی بدون اینکه نگران شیر خوردن بچم باشم یا نگران باشم کسی نزدیکش نشه که مریض بشه هروقت میرم خونه مامانم حتی عین دیوانه ها نگرانم که بچم کاریش نشه
فکر کنم هیچوقت مثل گذشته دیگه برای بیرون رفتن سه ساعت جلوی آینه خودمو آرایش کنم موهامو مرتب کنم آرایشگاه برم بازار برم فیلم مورد علاقه مو ببینم رمان بخونم با حمل و نقل عمومی برم جایی
احساس میکنم همه ی زندگیم چپه شده من دیگه به زندگی سابقم برنمیگردم همه چی تیره و تاره خود قبلیم هیچوقت برنمیگیرده