از وقتی نفس دنیا اومده هر بار ک احساس میکنم دارم روانش میشم از دست این دنیا صبر میکنم خوابش ببره میام بغلش میکنم عین مورفین میونه سریع آرومم میکنه این حرکت کاش یذره روزگار وقف مرادمان بچرخه کاش از این روزای سخت و پرچالش زودتر ردبشیم من ک واقعا خستم و بریدم واقعا حس و حال هیچی ندارم هرروز افسرده تر از دیروز هرروز عصبی تر از دیروز همش عذاب وجدان دارم ک این بچه گناهی نکرده ک من اعصابم انقد ضعیفه کاش بگذره این‌روزا بیشتر از همه تقت دلم ب حال نفسم میسوزه ک مبادا خدایی نکرده تندی کنم این بچه برنجه از من یا تو بعدنش تاثیر بزاره😔💔

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط