همیشه آرزوم این بود بچه دارشم وقتی یکسال بعداز اقدام همچنان هیچ خبری نبود با تمام وجودم یه خلعی رو حس میکردم که نکنه مادر نشم و ماه آخر بیبی چک مثبت شد بارداری راحتی داشتم خداروشکر و لحظه شماری برای دنیا آمدنش واقعا کلافه کننده بود وقتی بدنیا اومد واقعا از ته دلم خوشبختی رو حس کردم تا الان که سه ماهشه و درصدی پشیمون نیستم از بچه دار شدن تو این سن(۱۸سالگی حامله شدم) حالا یوقتایی سختی پیش میاد شب بیداری هاش گریه هاش و،و،و خیلی چیزای دیگه که خودتون بهتر از من میدونید ولی خودمو جاش میزارم دلم میگیره وقتی درد داره منم باهاش درد میکشم از گریه کردنش عصابم خورد نمیشه چون خود من هم اگه دردی داشته باشم گریه میکنم یاد گرفتم هروقت که موقعیت سخت شد به چیزای مثبتش فکر کنم و واقعا نتیجه گرفتم تا الان امیدوارم و از ته دلم دعا میکنم اونایی که بچه می‌خوان زودتر دامنشون سبز بشه و از این لذت بی نسیب نمونن
.
.
.

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط