خانوما پسر من هر جا میریم اولش ارومه و فقط تو بغلمه ولی بعدش با محیط سازگار میشه
ولی با ادما ساز گار نمیشه اصلا با غریبه ها رابطه ی خوبی نداره
یبجا بریم غریبه بخاد بغل کنه نمیزاره نمیزاره کسی نزدیکش بشه

دختر منم اینجور تاره انقد گریه میکنه غش میکنه

اینجوری که خوبه خودت هم داری میگی غریبه،پسرمنم همینجوریه ن بغل خانواده شوهر میره ن مادری ولی خونشون میمونه اگه من دوساعت نباشم برم مثلا دکتر،خیلی سخت اعتماد میکنن

دختر من ک بغل کردن هیچی تا یکی ببینه غریبه از دور ببینه جیغ میزنه

دختر منم همینطوره انقد گریه میکنه

من اصلا خونه کسی نمیتونم برم. از توی کوچه برای جای غریبه گریه میکنه. طرفو ببینه دیگه واویلا

پسر منم 😐😐😐😩