امروز ظهر رفتیم پارک ،هامین با بچه های دیگه بازی نکرد فقط ی گوشه وایساد بازی اونا رو نگا کرد حتی خودش تنهایی هم سوار تاب و سرسره نشد که قبلا میشد ی بچه کوچیکتر چند بار اومد سمتش سلام کرد و گفت بیا اما هامین نرفت و فقط پیش من وایساد،با اینکه کامل حرف میزنه این تایم ساکت موند و هیچ ارتباطی نگرفت بعدش ک خلوت شد یخورده تنهایی سرسره سوار شد و بازی کرد ،هوا سرد بود گیر داده بود که کلاه نزاره،همش از سرش بر میداشت منم آوردمش خونه تمام مسیر و گریه کرد خیلی خیلی زیاد حتی تو خونه هم هم چنان گریه کرد تا خوابید ،واقعا رد دادم ،تجربه مشابه دارین؟؟؟

من خوندم عزیزم راجبش خیلی عادیه که بازی نکنه میگن این مواقع دارن نگاه میکنن و توجه میکنن به بازی دیگران

دختر من هم میبرمش پیش بچه های همسایه ها کامل سکوت میکنه و یه گوشه می ایسته تا ماماناشون هستن؛ ولی اگه مامانا برن راحت باهاشون بازی میکنه و صداشون میزنه

طبیعیه ولی برای بهتر شدن روابطش ببرش سرای محله کلاس های مادر و کودک یا مهدکودک