درباره زنی که بچه زیر دوسالش رو بعد از جدایی به پدرش داده چه فکری میکنید؟؟؟پیش خودتون چطور قضاوت میکنید؟

آدمی ک خیلی خسته شده ک از بچه خودشم گذشته و این خیلی دردناکه🫠

من میگم شوهرش چه کار کرده که از جیگر گوشش هم گذشته
چقد سخت بوده براش
چون چن نفر رو دیدم

هیچوقت کسی رو قضاوت نمیکنم چون دنیا دار مکافاته میچرخه تا نصیب خودت باشه هیشکی از زندگی دو نفر به طور کامل خبر نداره پس نمیشه قضاوت کرد ولی به نظرم ی بچه به وجود مادر بیشتر نیازمنده اونم تو این سن که وابستگی بچه به مادر خیلیه خود من به شخصه در برابر کل دنیا هم حاضر نیستم از بچم دور بشم اینو قبلا اگر کسی میگفت خیلی اهمیت نمیدادم از وقتی مادر شدم درک کردم.

اینقد درد کشیده که حاضر. شده از همه چی بگذره

هیچ کس درد کسی دیگه رو نکشیده حتما دلیلی داشته هیچ کس از سرخوشی اینکار نمیکنه حتما مجبور بوده

نمیدونم تا به حال بهش فکر نکردم
فقط میدونم هیچ مادری دلش نمیخواد بچه اش کس دیگه بزرگ کنه اینکار کنه احتمالا به ته خط رسیده

نمیدونم من دلم نمیاد خودم هر بلایی سرم بیاد اشکال نداره ولی نمیتونم بچه مو بدم چون ب هیچ کس اعتماد ندارم خودم چ بتونم چ. نتونم بزرگش میکنم ولی دست کس دیکه نمیدمش

ما چکاره ایم که قضاوت کنیم عزیزم هرکسی مسئول زندگی خودشه مگه من تو زندگی اون بودم که بدونم چه شرایطی داشته که قضاوت کنم

کلا با اصل موضوع که قضاوت کردنه مشکل دارم
اصلا در جایگاهی نیستیم که کسی رو قضاوت کنیم

به معنای واقعی کلمه بی چاره .و قطعا میدونم که مقصر نیس

هیچ کس در جایگاهی نیست که بخواد راجب کسی اظهار نظر کنه
هر کسی تو زندگی خودش مشکلاتی داری یکی کوچیک یکی بزرگ
قضاوت کردن آدما کار درستی نیست

حقیقتا قضاوت نمیکنم
خیلی ناراحت میشم براش
هم برای خودش هم اون طفل معصوم

شاید فکر کرده بچه اش پیش باباش خوشبخت تر میشه

بعدش چی؟
بهتر میشه اوضاع برای اون مادر؟
فکر میکنم این زن از لحاظ روانی و جسمی کاملا آسیب پذیر و شکننده شده
شبیه یه نقطه تاریک خمیده):
با این کارم روحش سقوط میکنه
کاش تمام مردا این یه حدیثو فقط زندگی میکردن دنیا گلستون میشد
اَلمَراَةُ رَیحانَةٌ وَ لَیسَت بِقَهرَمانَة
برا مردِ اون زن اینو خیلی بخون از امام علی که مردتر نداریم...داریم؟

سلام عزیزم هیچ فکری درباره اش نمیکنم. من تو زندگی شما نیستم ولی کاملااا با تموم وجودم حس میکنم. من هر روز تحقیر میشم خورد میشم دوبارم دست روم بلند کرد. من خودم هیچ راهی ندارم چون بخاطرش درسمو ول کردم از تهران اومدم شهرستان هیچ پشتوانه ای ندارم. خدارو شکر که مستقلی گلیم خودتو از آب میکشی بیرون. بشین همه چیو در نظر بگیر بعد تصمیم بگیر. مگه ما چقدر عمر میکنیم بشینیم به پای آدمی که نه رومون غیرت داره نه محبت داره نه ارزشمونو میدونه 💔

قضاوت ک کارما نیست چون دقیق از زندگیشون خبر نداریم
ولی خب چیزی ک ب ذهنم میرسه اینه ک چقدر ب یک مادر فشار امده و همسرش چقدر ادم بدیه ک مادر بچشو ول کرده و رفته
چون اطرافم دیدم همچین ادمی ک از بس شوهرش بد بود از بچشم گذشت و داره مث چی عذاب میکشه و برا بچش پر پر میزنه

خودت میگی تو خونه همش بهش تیکه میندازی...محبت نمیکنی...دوست نداری ببینیش
مرده اونم غرور داره بخاطر رفتار های خودت بد یاد گرفته
سعی کن زندگیتو از نو بسازی محبت کن
بهش بیشتر نزدیک شو
من خودم سرکار میرفتم هر درآمدی داشتم تو زندگی مشترکمون خرج میشد هیچ کدوم سر اون یکی منتی نمیذاشتیم چون زندگی جفتمونه
وقتی بچه میاد آدم باید چشمشو رو خیلی چیزا ببنده گذشت کنه

عزیزم خواستم داستان زندگی خواهرمو برات تعریف کنم ک خیلی وقتا تو مشکلات زندگیم یه نگاه ب اون میندازمو ازش درس میگیرم.شوهرش کلا از اول بیکار بود راسش تو هیچ زمینه ای بود و نبودش براش فرقی نمیکرد.اما خواهر من عاشق دو تا پسر گلشه.فرزندای سالمو ببین ب لطف خدا چنان بچه ای شدن ک انگشت نمان.خودش رفت سرکار بچه ها پیش بابا میموندن.خودش یه تنه همه چیو ب دوش کشید چون خانواده منم برا بچه هاش جا و حمایتی نداشت.حتی پیش بچه هاش هیچوقت پدرو خراب نکرد گفت اونا ب مفهوم پدر نیاز دارن و الآن از همون فداکاریاش داره درو میکنه.البته بهترین تصمیمو خودت میتونی بگیری ولی فک میکنم از لحاظ روحیم خسته شدی یه مدت روحو جسمتو تقویت کن.من ک فعلا کنار بچم مشکلاتمونو تحمل میکنم اما دور از اون بهترین زندگیم حتی نمیتونم تصور کنم.
ایشالا همه چی برات بهتر بشه.

من قضاوت نمیکنم هیچوقت ولی من الان دارم بایه بچه زندگی میکنم ک مادرش تو بچگی ولش کرده . خب مادر اون بچه بزور بچرو بدنیااورده و اینک خاسته خودشو تو پاچه شوهرم کنه. اینا باهم یکی نیست ولی بچه الان که۱۳سالش هست اسیب روانی دیده و زندگی رو برای کل خانوادش جهنم کرده. تاثیر مادر توزندگی خیلییی مهمه . من قبل اینک مادر بشم درک نمیکردم اینو ولی الان حتی حاضر نیستم یک روز از بچم دور باشم بخدا خیلی برام سخته. من توزندگی هستم ک خیلی سخته برام فقط. بخاطر اینک از بچم جدانشم حرفی از طلاق نمیزنم....

قضاوت فقط مخصوص خداست
حتما خیلی سختی ومشکلات داشته که اینکار رو کرده

مسیولیته بچه گرفتندخیلی سخته هر اتفاقی بیفته میتونه شکایت کنه خرجشم که مفت خورد نمیدن

هیچ قضاوتی نمیکنم
حتما دلیلی داشته یامجبور بوده ولی خیلی دلم میگیره هم برای اون مادر وهم اون بچه🥲

حق میدم🥲

ولی من اینجور وقتای میگم ببین چی گذشته به مادر ک از بچش گذشته تا از بند اون زندگی در بیاد

مهسا جان تو خیلی زیادی بودی
میفهمی جی میگم؟
خیلی خیلی زیاد بودی
ب قول قدیمیا زنی که خرج نداره ارجم نداره
شما مثل ی مرد کار کردی و همچی و بدوش کشیدی
همسرتم قشنگ خودشو کنار کشیده
ب نظرم‌نمیتوننه از پس پسرت بر بیاد
شاید اینکارو کنی کمی به خودش بیاد

تموم سعیمو میکنم که کسی رو حتی تو ذهن خودمم قضاوت نکنم،دنیا انقد میچرخه و میچرخه که منو تو همون شرایط قرار بده
اما فکر می‌کنم اون مادر خیلی تو شرایط سختی قرار گرفته که این تصمیمو گرفته
اول که از ته دلم میخوام همه چی درست بشه واست و کنار هم خوشبخت زندگی کنین...اما اگه راهی نیست و چاره ای نداره،اگه در توانت هست پسرتو از خودت جدا نکن...مخصوصا که میگی پدرش بی مسئولیته...نظر ما اهمیتی نداره چون خودت بهتر از هرکسی شرایط خودتو میدونی و قطعا بهترین تصمیمو میگیری،اما چون اطرافم دیدم که بچه بعد از جدایی چقد اذیت شده اینو میگم،پدرش مجدد ازدواج کرده بود و بچه با پدربزرگ و مادربزرگش زندگی میکنه که اونا هم نمیخوانش و فقط دارن بزرگش میکنن،و این خیلی غم انگیزه

چرا بچتو بدی به کسی که اینقد بی عرضه ست ومحبتی نداره...درصورتی که خودت برا خودت مثل مرد میمونی ...بزرگ کن پسرتو...مطمئن باش با نبودنش مشکلاتت کمتر نمیشه حتی از نظر روحی هم داغون میشی ولی اگه پیش خودت باشه درسته سخته اما دلت آرومه ذهنت آرومه خیالت آرومه...بزرگش کن کیفشو ببر

بنظرم نباید قضاوت کرد شاید ما هم در شرایط اون فرد قرار بگیریم همین کارکنیم همه چی بستگی ب شرایط داره

پدرنمیتونه ازبچه کوچیک نگه داری کنه مسئولیت بزرگیه براشون البته خودت بهترمیدونی بنظرم یکم بزرگترشه پیشت

مهسا چرت پیام قبلینو پاک کردی؟

مادر بی احساس