سلام خانما خوبین خسته نباشین
خانما اومدم. یکم پرحرفی کنم 😅
من چند وقتی شده نمیدونم چم شده همش عصبیم تحمل گریه های بچمو ندارم زیاد گریه میکنه سرش داد میکشم زود عصبی میشم درحالی که اولاش با صبر ارومش میکردم حتی گاهی به سرم میزنه بزنمش 😭بخدا دست خودم نیست من تنهام کسی نیست بچمو بگیره شوهرم صبح میره شب میاد نیم ساعت میگیرتش و تمام حس میکنم لایق این بچه پاک و معصوم نیستم میخام برم بمیرم😭😭😭😭خستم حالم خیلی بده بهش زیاد نمیرسم یه دقیقه میگیرمش یه دقیقه میرم سراغ کارای خونه بدجوری بغلیه همش. میخاد بغلم باشه اصلا به عیچی نمیرسم اخر مجبور میشم. چند دقیقه ای ولش کنم اونم کلی گریه میکنه چند روزیه یکم سینه خیز میاد جلو چند باری میخاست برگرده افتاد سرش درد گرف کلی گریه کرد😭همش تقصیر منه من خیلی بدم کاش اصلا وجود نداشتم گاهی قطره هاشو یادم میره نمیدونم باید چیکار کنم

وای این چه کاراییه،خونه مهم تره یا بچه ات؟هیچی مهم تر از بچه و رسیدگی به بچه نیست.خدا مادر و گذاشته که به بچه اش برسه.سوره صبر رو بخون خیلی خوبه.ارومت میکنه.اون بچه ام مادرشی دوست داره که بهت وابسته اس.سعی کن با دل و جون براش مادری کنی.تو نیازی به هیچ کس جز خدا نداری.

حس شما رو اون بچه میفهمه اگه شاد و آروم باشی بچتم آروم میشه اگه عصبی و ناراحت باشی اونم بی قرارمیشه
یه چند روز خونه مادرت برو حال و هوات عوض میشه

کاش نزدیکت بودم حتما کمکت میکردم عزیزم
برا همه همینطوره خب ادمیم تحملمون کمه
همیشه یادت باشه بچه ها گریه میکنن و هیبیییییییییچ ایرادی هم نداره
ده دقیقه هم گریه کنه هیچی نمیشه بهش خیالت راحت باشی
باید مادر کاملی باشی نه کافی همیشه پیشش باشی تا گریه کرد زودی بغل کنی نمیشه که

منم همین کارارو می‌کنم هربارم مثل چی پشیمونم می‌رم ازش معذرت خواهی می‌کنم 🥲 ببین من امتحان کردم روزایی که خیلی باهاش خوشم هی می‌رم میام قرقون صدقه می‌رم حتی از دور باهاش حرف می‌زنم و مدام باهاش بازی می‌کنم اونم خوش اخلاقه تا گریه می‌کنه می‌گم عه عه پسره دوباره گریه کرد ساکت می‌شه. ولی اون روزایی که مثلا شبش گریه کرده هی پاشده اعصابمو خورد کرده اه و اوه گفتم یا به شوهرم گفتم به من ربطی نداره بگیر ببرش کل اون روز بد قلقی می‌کنه و نق می‌زنه. اون رفتاری که باهاش می‌کنه خیلی خیلی تاثیر داره دقیقا همونو برمی‌گردونه.
بعدشم این که طبیعیه هممون رفتار رو تو داریم مام داریم تازه عادت می‌کنیم به این شرایط مثل ازدواج که اولاش یه حالی بود تا بیای عادت کنی طول می‌کشه. هربار یه جوری خودتو اروم کن چون همین اگه توت بمونه هرچی بزرگتر بشه دردسرش بیشتر می‌شه و می‌شی کلا یه مامان غرغرو و بی اعصاب 😁

به نظرم یه مدت اولویتت رو بزار بچه داری کارای خونه و غذا رو سرسری در حد رفع نیاز انجام بده .یا شوهرت اومد کارارو بکن .
یه سری بازی براش درست کن مثلا دست و پاشو با نخ بادکنک ببند مشغول میشه اینکخ فقط بغل بگیری و بچرخی اونم خسته نمیشه باید بازی و سرگرمی براش درست کنی مثلا روروئک اگا میشینه اگه نه تاپ خوبه اسباب بازی ببین به چی علاقه داره بلاخره یه چیزی سرگرمش میکنه اونوقت به کارت برس

عزیزم وضعیت همه مامانا همینه فقط ی کم صبر به خرج بده اشکالی نداره ک نتونی به همه کارات برسی اشکال نداره عصبی بشی ولی اونم بچس نمیفهمه ک کار ما مونده یا خسته ایم سعی کن برا بچه زیاد وقت بزاری خونه تمیز باشه یا نباشه مهم نیست مهم بچس ❤💙