هر کودکی این نیاز مشروع را دارد که مادرش به او توجه کند، درکش کند و جدی‌اش بگیرد و به او احترام بگذارد. کودک در هفته‌ها و ماه‌های آغازین زندگی‌اش نیاز دارد همیشه مادرش را در دسترس داشته باشد و از بودن در کنار او لذت ببرد و بازتاب خود را در آینه وجود مادر حس کند.

این امر به زیبایی در یکی از توصیف‌های دونالد وینیکات نشان داده شده است: مادر به نوزادی که در آغوشش است خیره شده و نوزاد هم به صورت مادر زل زده و بازتاب خود را در آن می‌بیند این امر به شرطی به صورت واقعی امکان‌پذیر می‌شود که مادر واقعا به این موجود درمانده و کوچک و منحصر به فرد نگاه کند و آرزوها و نقشه‌های خود را برای نوزاد در سر نداشته باشد.

در غیر این صورت، کودک خود را در صورت مادر نخواهد یافت، بلکه فقط آرزوهای مادر را خواهد دید. به عبارت بهتر، این کودک آینه‌ای نخواهد داشت تا بازتاب خود را در وجود آن ببیند و تمام عمر خود را در تلاش بیهوده برای یافتن چنین آینه‌ای سپری خواهد کرد.

آلیس میلر، از کتاب دلهره‌های کودکی، ترجمه امید سهرابی‌نیک

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط