۱۰ پاسخ

هیچی عزیزدلم!
من امروز پسرمو بردم آتلیه بجای هزینه ی تولد سنگین دوتا قاب عکس بزرگ دادم بزنن براش که بزرگتر شد ببینه و خوشحال باشه که وجودش مهم بوده
روز تولدش هم یه کیک میگیرم سه نفری جشن میگیریم چندتا عکس هم پست میکنم اینستاگرام که فضولا ببینن و بدونن هم آتلیه بردم هم تولد گرفتم😜😉

هیچ کار، چون میدونم مهمونی و تولد فقط بچم رو اذیت و کلافه میکنه و الان درکی از تولد نداره، برای همین یه کیک کوچولو میگیرم و میبرمش آتلیه و یه جشن سه تایی میگیرم

من تولد نمیگیرم چون اذیت میکنه میددنم و خودشم یادش نمیمونه ولی برای خودمون ۴ نفری میریم بیرون یه کیک کوچولو براش میگیرم یه عکس که یادگاری بمونه.همین

یعنی منم خواعرم مادرم مادرشوهرم اینارو دعوت کنم تموم بشه بزع دختر خاله پسر خاله دعوت نکنم

من کسی رو دعوت نکردم چهارشنبه تولد دخترم بود فعلا تولد نمیدونه چیه بدتر اذیت میشه فقط یه شام وکیک توخونه ی خودمون کادوهم براش زنجیر پلاک گرفتم

من براش تولد نمیگیرم هنوز کوچولویه اذیت میشه بچه
واسش قراره کلیپ بگیریم و عکاسی کنیم خودمونو دوستمونم همونجا تو جنگل کیکو بخوریم همین

من پسرم ۱۸ ام تولدشه چون باباش سرما خورده کاری نمی‌کنیم
البته اتلیه رو بردم
قرارشد یک کیک کوچیک بگیریم ببریم خونه مادر شوهرم
یک کیک هم اخر ماه بگیریم برا خودمون و خانواده من ک بادکنک ارایی کوچولو هم بزنم
برا گرفتن عکس یادگاری

والا 😀 جاریم اینا ،مامانم اینا فقط میشن ۳۳ نفر

تولد پسز من ۲۰ دی موندم دختر خاله دختر عمه خاله مامان اینارم دعوات کنم تولد یه طرف شوهر خودمون باشیم نزدیک ۲۰ نفر

خونواده دو طرف در حد ۲۰نفر جشن کوچیک

سوال های مرتبط

مامان آنیسا خانوم🍩👶 مامان آنیسا خانوم🍩👶 ۱۴ ماهگی
زمانی که فرزندانمان کوچک اند، نسبت به رفتار های اشتباه آنها صبرمان بیشتر است و در کنار خنده هایش، اشک هایش را هم تاب می آوریم،
در کنار تمیزی و عطر و بویش، کثیفی و بوی تعفن کهنه یا پوشکش را تحمل می کنیم و در کنار سلامت و شادابی اش، بر بیماری و ناخوشی او صبر می نماییم و...

اما وقتی بزرگ تر می شود، به جای اینکه صبرمان بیشتر شود برعکس اندک میشود و دیگر آن ها را بر نمی تابیم.
وقتی مرتکب اشتباه می شوند با تندی به آن ها می تازیم و سرزنش و توبیخشان می کنیم، در حالی که وقتی کوچک بودند و روی لباسمان خرابکاری می کردند در عین ناراحتی می خندیدیم و بعد از تمیز کردنش، لپش را محکم بوسیده و نوازشش می کردیم.

چرا با بزرگ شدن آن ها صبر ما کمتر می شود؟ علت آن است که وقتی کوچک اند تقریبا همه ی اشتباهات آن ها را غیر عمد و سهوی می دانیم و مقصر قلمدادشان نمی کنیم، ولی از سنی که زبان باز می کنند کم کم بیشتر اشتباهاتشان را عمدی و اختیاری می دانیم و زمانی که به نوجوانی می رسند، تمام رفتار هایشان را برنامه ریزی شده و عمدی تلقی میکنیم و بر آن ها برچسب توطئه گر و حیله گر می زنیم.
خطای ما در این است که رشد عقل را در فرزندانمان دلیل بر این می دانیم که آن ها نباید خطایی مرتکب شوند و مانند فرشته ها پاک و بی عیب باشند

قاب امروز
اولین های دخترم رو تو یه جعبه خوشگل نگه میدارم
اولین کلاه اولین دستکش اولین پستونک اولین کفش اولین شمع تولد
نه که وقتی بزرگ شد بفهمه چه قدری بوده و چه قدر واسش زحمت کشیدم ، که زحمتی نبوده ، مادری بوده
واسه اینکه بفهمه خالق مهربون از وقتی کوچولو بوده تا اون موقع که خانوم جوونی شده همیشه هواشو داشته ، پس از این به بعدم داره 🌈☘️💚☺️♥️