مامانا بگید چیکار کنم دوس دارم پسرم موفق و اعتماد به نفس بالایی داشته باشه من خودم خیلی زود رنجم و دوس ندارم پسرم اینجوری باشه اخه من یه برادر دارم ۲سال از پسرم بزرگتره الان کلاس اوله تازگیا خیلی جلو پسر من مامان و بابام پز یا یه جورایی مقایسه میکنن و پسرم از این که تو بازی و ...از داداشم میبازه ناراحت میشه و حالا چون پدرم هوش بالایی داشته داداشمم تا حدودی همینطوره پلی پسرم مثل شوهرم خیلی آرومه و اهل تخیل در صورتی که داداشم اینطور نیس از خیلی چیزا میترسه و.... چیزی هم نمیتونم در صورتی که اینقدر با داداشم تمرین وتکرار میکنن بهشون یا دخترم ۲.۵ ساله دارم بهم میگن دخترت از پسرت باهوش تره و چون شیرین زبانی میکنه دوسش دارن اما پسرم چون دادلشم روش حساسه خیلی بهش توجه نمیکنن و دلم برا پسرم میسوزه بگید باهاش چجوری باهاش هرچند که خودمو خیلی دوس داره و بنظرم اصلا نباید اینجوری باشن بعنوان بزرگتر شعار میدن عمل در کار نیس بگم از نظر رفت و امد هم برنامم یجوری مجبورم برم چون تایم سرکارم دخترم گاهی اوقات پسرمو مجبورم اونجا بزارم وگرنه کمتر رفت وآمد میکردم نظر بدید؟

۵ پاسخ

ببرش مهد

سعی کنید تو خونه خودتون که هستید پسرت با باباش وقت زیاد بگذرونه و باباش همه صفات مثبتو به پسرتون نسبت بده چه اعتماد بنفسش بره بالا...

به نظر من اولا خودت اصلا حساس نباش. وقتی حرف بچه ها شد سعی کن موضوع رو عوض کنی که بحث مقایسه بچه ها پیش نیاد. بعدشم به این فکر کن همه ما تفاوت های زیادی داریم طبیعی هستش بچه تو و برادرت باهم تفاوت اخلاقی و هوشی و رفتاری داشته باشن. هر بار که اخلاقیات برادرت رو با پسرت مقایسه کردن بگو بچه ها باهم متفاوت هستن. پسرت رو هم سعی کن خودتون باهاش بازی های هیجانی و هوشی انجام بدین که راه بیوفته. مهد بزارش تو محیط با بچه ها بازی کنه کم کم اونم حرفه ای میشه.

طرف مقابلت پدر و مادرت هستن میتونی بشینی باهاشون صحبت کنی و توضیح بدی که رفتار وتبعیضشون تاثیر بدی تو روحیه و آینده و موفقیت پسرت میزاره اگر درست نشد بنظرم برو مشاوره بگیر

خوب تا میتونی رفت و امدتو کم کن چون پسرت خیلی اسیب میبینه
با حرفاشون و مقایسه هاشون برخورد کن
سعی کن به پسرت بگی که منحصر به فرده و هر کسی استعداد خودشو داره

سوال های مرتبط

مامان آرمان مامان آرمان ۲ سالگی
سلام مامانا یه سوال
من و پسرم همیشه تو خونه تنهاییم چون تو این شهر کسی از فامیلای خودم و شوهرم نیس ،کسی به خونه مون رفت آمد زیاد نداره خودم گاهی اوقات پسرمو میبرم بیرون به قول خودش در در ، تا دلش میگیره اما خب نهایت تا کوچه و اینا باش پارک و مهد یا خانه بازی هم نزدیکم نیس که با بچه های دیگه آشنا بشه و معاشرت داشته باشه و خودش تو خونه با اسباب بازیاش بازی می‌کنه و عادت کرده به تنها بازی کردن
راستش چند وقت پیش خونه دوستم مهمون بودیم که اونم بچه کوچیک داره که همسن پسرمه هر چقدر طفلی بچه میخواست با پسرم بازی کنه ،این محلش نمی‌داد یا هر اسباب بازی بچه دوستم برمیداشت می‌رفت همونو از دستش می‌گرفت طفلک بچه هم گریه میکرد یا یه عادت جدید پیدا کرده آدمو میزنه
بنظرتون این رفتارش عادیه؟
هر اسباب بازی بچه دوستم برمیداشت گیر میداد همونو از دستش میکشید
مامانایی که این تجربه دارین تو رو خدا راهنمایی کنید چیکار کنم این کارشو ترک کنه ،دیگه هیچ جا مهمونی تو رپستامون نمیتونم برم