مثلا تصورکنید کودک مادر رو میزنه و این مادر در چنین موقعیتی یکبار کودک رو کتک میزنه،یکبار بغلش میکنه،یکبار هیچی نمیگه،یکبار تهدیدش میکنه،یکبار بلند میشه میره،یکبار میخنده و...
یعنی اصلا پاسخش متناسب با احوالات کودک نیست،متناسب با احوالات خودشه و تو دل همه این موقعیت ها با خودش درگیره وگفت و گوی درونیش اینه:
💭-تقصیر منه این بچه اینجوره
🗯️_چون باباش اون روز اینجور با من رفتار کرده یادگرفته
💬_ای خداااا از این بخت سیاه
🗨️-یعنی الان واکنش درست چیه؟
💭-بچه از دست رفته و خدا بخیر کنه نوجوونیشو.

💥در کل نمیتونن به تصمیم و تشخیص شون اعتماد کنند.

در حالی که غریزه حب ذات وقتی مورد پرخاش قرار میگیریم از ما میخواد که مدافع خودمون باشیم و از طرفی غریزه مادری هم به ما میگه به کسی که دوستش داریم آسیب نزنیم
اما این مادران انگار که در ناهشیار از طرفی خودشون رو مستحق این کتک میدونند چون باورشون اینه: مامان بدی ام.
و از طرفی هم میدونند کتک خوردن خوب نیست و این تعارض منجر به سردرگمی میشه
اما
#ادامه_داره

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط