واقعا دلم میخواد با یکی صحبت کنم راهنمایی کنه بگه من واقعا ی آدم زود رنج هستم یا آدمای دورم انقد عوضین😞از دست خودم خسته ام همش فکر بعد یهو میبینی داری گریه می‌کنی همش حس میکنم کسی دوستم نداره کسی برام ارزشی قائل نمیشه حس میکنم موجود مضخرف بدرد نخوری هستم

بعد از زایمان منم این شکلی بود

من اوایل زایمان اینجوری بودم کم کم با خودم کنار اومدم
اون اوایل خیلی از بقیه توقع داشتم همش دلم میخواست همه حواسشون به من باشه فقط از همسایه بگیر تا فامیل و آشنا و دوست...واقعا اذیت بودم هم خودم هم اطرافیان.دیگه بعده یه مدت باخودم کنار اومدم که توقعمو کم کنم هم حال خودم خوب شد هم بقیه

دقیقا منم از آدمای اطرافم متنفرم

منم همینطور
واقعا کم اوردم

منم بعد زایمان اینجوری شدم همش تو خودمم همش فک میکنم بقیه میخوان اذیتم کنن یا برنجوننم ،. کینه ای شدم بدیا بیشتر تو ذهنم میمونه اصلا اینجور نبودم . افسردگیه