دختر من خیلی جیغ میزنه
تا چیزی برخلاف میلش باشه قیامت می‌کنه در حدی ک حالت تهوع و سرفش میگیره
خیلی شرایط سختیه
منم دیگه همراهش دیوونه میشم و داد میزنم و بداخلاقی میکنم
بعدش عذاب وجدان میگیرم و گریه میکنم براش چون بچس واقعا
حس میکنم مامان بدی هستم
اصلا دیوونه شدم بخدا دیگه کشش ندارم دلم میخواد بمیرم
حس میکنم من باعث بدبختی دخترم هستم
حس میکنم این عصبی شدناش ک همش جیغ می‌کشه و میاد منو میزنه و موهای خودشو می‌کشه مقصرش منم
چیکار کنم؟
چطور باید باهاش برخورد کنم؟ 😭😭😭

مرحله اول همقدش شو و دستاشو بگیر و بگو نیازش چیه.
اگه باز جیغ کشید بگو تا موقعی که حیف بکشی من نمی‌فهمم چی میخوای .
مرحله بعد اگه ادامه داشت بهش بگو هر وقت جیغ وگریه هات تموم شد بیا باهم صحبت کنیم . و برو دنبال کارات. انگار که نمیبینیش.
اگر اومد سمتت خیلی ازش استقبال کن و حتما باهاش صحبت کن . بغلش کن نوازشش کن و از این حرفا .
اگه تکرار بشه این براش میشه عادت .

توی این مواقع که بچه میخاد با جیغ به خاستش برسه یا باید بی توجهی کنی ولی خب اگه شدت گرفت و بند نیومد باید ارومش کنی و راه حل جایگزین بهش بدی یا از خودش بپرسی
مثلا جیغ میزنه که بره پارک اما شما اون موقع نمیتونی ببریش
بچه توانایی درک نداره که
یکم که اروم شد ازش بپرس به جای پارک چی دوست داری چی الان خوش‌حالت می‌کنه
یا بهش چندتا پیشنهاد بده بگو به جای پارک میتونیم بریم حموم آب بازی یا مثلاً لگو بسازیم و....

گلم اصلا این موقعه ها باید خیلی بی توجه باشی حتما توام واکنش نشون میدی عادت کرد تو اینجور شرایط من جوری رفتار میکنم انگار نمیبنمش هیچی اتفاقی نیفتاده اونم سریع خودشو جم میکنه

فقط اون لحظه چشماتو ببند چندتا نفس عمیق بکش و بخودت بگو من مادر خوبی هستم من مهربانم ،
و درکل در تنهایی خودت حتی وقتی داری ظرف میشوری مدام با خودت تکرار من مادر مهربانی هستم تا ملکه ذهنت بشه و صبور میشی چون دخترت مهربانی رو از تو یاد میگیره
اون لحظه که هیغ میزنه برو بغلش کن بگو قربونت برم جیغ نزن من ناراحت میشم و کلی قربون صدقش کن

درخاست میدی پرم