می‌دونم از پس پسرم تنهایی بر نمیام ولی به اندازه ی یه دنیا دلم میخواد از این شلوغی فرار کنم و برم خونه خودم، از کی میتونم تنهایی از پسش بر بیام ؟ پسرم خیلی بد لجه خیلی‌
شیر خشکی هم هست
ولی شوهرم می‌گه تنهایی حالت بدتر میشه اینطوری لااقل یکی هست برات غذا درست کنه
شماها مثل منین ؟
چرا هممون داریم حس های مشترک تجربه می‌کنیم ؟
دلم میخواد بعد ها بیام این تاپیک رو بخونم و بگم یادش بخیر ، واقعا دلم میخواد زودتر این چند ماه بگذره

سلام ببخشید فضولیه مگه شما کجایید؟چرا برنمی‌برنمیایی من خودم تهران هیچکس ندارم تنهام پسرم دو داره ماه میشه پسر بزرگم کلاس چهارم همه کارامم خودم انجام میدم هیجا خونه خود آدم نمیشه اصلا شرمنده ها ولی آدم مادر میشه باید پای همه چیزش وایسه قوی باشه

عزیز به خودت بقبولون از پسش برمیای من دو روز بعد زایمان همه کارامو خودم کردم تا الان پسرم خودم بزرگ میکنم کنارش کارم میکنم مغازه دارم مغازه رو جوری درس کردم راحته گرم گرمه

والا منم تنهایی رو ترجیح میدم به شلوغی

از همین الان هم میتونی از پسش بر بیای چون خدا اون فدرتو به هممون داده من از روز اول همه کاراشو میکنم بعد ۱۰-۱۵ روز هم دیگه گفتم همه برن خودمون‌ میتونیم

من از اول با اینکه مادرم بود خودم کارامو انجام میدادم ولی از ده روزگی تا الان تنها بودم شوهرم کمکیمه وقتی هست... حتما از پسش برمیای سعی کن مستقل شی

ببین من بارداری وحشتناکی داشتم تا ۵ماه ویار شدید روزی ۱۲بار حداقل استفراغ میکردم هیچی نمیتونستم بخورم بعدشم یه مشکلاتی پیش اومد که نشد برم خونمون اخر بارداریم اسباب کشی کردم خب ۸ماه نرفته بودم تو خونم تمام وسیله هام پر از خاک و کثیفی شده بود حتی یه حشره پر شده بود تو خونه چن بار سم پاشی کردیم وقتی اومدم خونه جدید نمیتوستم تمیز کاری کنم اونجور که دلم میخواد چون وسواس شدید دارم اینجوری هم دلم نمیگرفت بیام توخونه یه ماه موندم خونه مادرشوهرم دیدم دیگه نمیتونم شوهرمم اولش اوکی بود خودش میگفت بمونیم اونم خسته شد وقتی اومدیم اصلا یه ارامشی گرفتیم بااینکه پسر منم کولیک و رفلاکس داره صب تا شب نق میزنه گریه میکنه حتی برای مادرشوهرم مواد غذایی بردم گفتم به ماهم غذا بده یکم جا بیفتم نداد خیلی سخته تنهایی مامانمم دوره ولی این خلوت با هیچی عوض نمیکنم دیگه اونجوری افسرده تر شده بودم

من ۱۰ روزگی با اینکه میترسیدم رفتم
شام و ناهار از رستوران بود اوایل ولی خوب کم کم راه افتادم

میتونی بری دیگه ۲۸ روزگی
اگر بخیه هات خوب شده
بلاخره که چی
ادم باید به تنهایی زندگی رو راه ببره
بچه هم بدلج نیست ،اون کوچولوعه 😃
اصلا ماه های اول پیشمیاد. نمیشه غذا بخوری بپزی
برو خونتون
برات بیارن هم خوبه

خب امتحان کن

منم مث تو بودم

پسرت چند روزشه؟؟
برو خونه خودت از پسش بر میای وقتی شوهرت هست پاشو ناهار و شام فردارو بزار دوشتو بگیر
اصلا کار سختی نیست
منم سر دخترم ۳۵ روزگی رفتم خونم خانوادم و مادرشوهرم نمیزاشتن که برم اما خسته شده بودم از شلوغی حرفای اطرافیان و دخالتاشونو سر زدنای بیجاشون