ما مادرا چه موجودات عجیبی هستیم...
وقتایی که بچه ها کنارمون هستن همش می‌نالیم از اذیتاشون وقتایی که نیستن پیشمون انگار چیزی گم کردیم سریع دلمون تنگ میشه واسشون
فردا صبح قراره مامانم اینا بیان بچه هارو ببرن خونشون تا شب من نیستم کنارشون
از همین الان انگار دلم براشون تنگ شده،بغض دارم
حالا میدونم که بهشون کلی خوش میگذره ها...ولی تحمل خونه بدون وجود بچه ها و سروصداشون خیلی سخته،امشب اتفاقی تاپیکهای مامان عماد رو خوندم که متاسفانه بچشون یه بیماری داره که دکترا میگن فعلا درمانی واسش وجود نداره،خیلی گریه کردم هم بخاطر حال اون بچه و مادر پدرش،هم واسه خودم که چرا یوقتایی با بچه ها بدرفتاری میکنم
احساس شرمندگی کردم واقعا... خدا دوتا بچه ی سالم داده بهمون بی منت، قدر نمیدونیم...
امیدوارم خدا به همه ی مامانها توانایی و صبر و تحمل زیاد بده در مقابل شیطنت های بچه هاشون صبور باشن
و همچنین انشالله همه ی بچه های بیمار هم به زودی سلامتیشونو بدست بیارن🤲🙏

دقبقا
منم ی روز بچم پیشم نبود دوماه پیش چون بیمارستان بودم برا مادرشدهرم
جای مامانم گذاشتم با اینک بهش خوش میگذشت و سراغ منو نمیگرف من هر نیم ساعت زنگ میزدم باهاش حرف میزدم
اخر شبم عکساشو نگا میکردم و گریه میکردم

اولین بار بود ک پیشم نبود ک بخوابم کنارش
خیلی سخت گذشت برام
انقد زملن دیر میگذشت ک نگووو.

کجا میخوای بری؟ منم دو روز بچه هارو دادم مامانم رفتم مسافرت

من دخترم می‌ره خونه مامانم به زور میاد تقریبا هر روز می‌ره اونجا بعضی شبا میخایم برگردیم لج می‌کنه میگه میخام پیش مامان جون بمونم به شدت ب مامان بابام وابستس همیشه مامانم میگه برارش چیکارش داری ما هم سرگرمیم چون همین ی نوه رو دارن دخترم از وقتی که چشماشو باز کرده مامانمو کنارش دیده دخترم نارس ب دنیا اومد سه ماه مامانم کنارمون بود تو یه اتاق تنها الان دخترم ب شدت وابسته مامانمه