خانما تورو خدا بگید چیکار کنم
آراد تو خونه تا شب که با خودم تنهاس خوبه و اذیتاش کمه، ولی وقتی شوهرم میاد یا میریم بیرون یا خونه کسی ادا بازی هاش زیاد میشه
انگار خودشو لوس می‌کنه
میزنه بچه هارو
وسایلارو پرت می‌کنه
ازین ور به اون ور میشه سر سفره یا وقتی داریم صحبت میکنیم
کلا زیاد اذیت می‌کنه
چیکار کنم
میگم نکنه بچم عصبیه، چون همیشه تنهایه با خودم
آخه اقوام شهرستانن
فقط من و شوهرمو داره، دو تا از دوستامون فقط هستن که ماهی یه بار میبینیمشون
چیکار کنم
هر شبم شده گریه
اینقدر ناشکری میکنم که چرا این بورو آوردیم این دنیا
عصبی میشم یه موقعا میزنیمش
تحملش خیلی سخت شده واسه منو شوهرم

عزیزم وقتتو بیشتر صرف کن براش و محبتتو خیلی بیشتر کن خودت نتیجش رو میبینی

دقیقا پسر منم همین جوری میشه گاهی... از وقتی باهاش بیشتر وقت میگذرونم داره بهتر میشه خونه بازی و کتابخونه و پارک و... میبرمش

پسر منم همينه بايد تحمل كني ما خودمونم بچه بوديم وقتي ميرفتيم مهموني كلي شيطوني ميكرديم و بازي ميكرديم
من زياد به بچه سخت نميگيرم اما شوهرم هي غر ميزنه ولي نميزنمش از وازلين و ويكس بدش مياد
بهش ميگم اگه بزني يا شيطوني كني ميمالم بهت
بعد ميشينه
يه چندباري كه ميخواست بزنه وازلين بهش ماليدم بعد گريه كرد الان ديگه كمتر شده