برگی ازخاطرات
ده ساله بودم مانگهبان یه خونه ویلایی خیلی بزرگ توی بهترین نقطه شیرازبودیم صاحب ویلا دکتروشاعرمعروفی بودباتمام اساتیدوازجمله خانواده های بزرگ شیرازوتهران عکس داشت وازتهران وشیرازخیلی دوستای آدم حسابی ومشهوروحاذقی داشت همه استاد از ادبیات بگیرتا تاریخ وفلسفه وپزشکی .یه مهمونسراداشت که داخل اون تمام ازمرمر های مرغوب
بودقسمتی ازاون مهمونسرا کتابخونه ی خیلی بزرگ بود پربودازانواع ولقسام کتاب های اصل کتاب هایی که نمونه اش دیگه پیدانمیشه حتی یه نسخه اصل ازنقاشی های کمال الملک داشت که همیشه میرفتم ویه دل سیرنقاشی هارو نگاه میکردم من ازهمان کودکی عاشق تاریخ بودم به شدت علاقه داشتم اون موقع فقط ده سالم بوداما میفهمیدم که کتاب هایی که توی این کتابخونست یه دنیاحرف ویه دنیا فریادهای شنیده نشده داخلشون هست همیشه یادم میادویه حسرت عمیقی تودلم میشینه که چرا نتونستم چرادرسنی به این کتاب ها رسیدم که نتونستم ازشون استفاده کنم وبرگ برگشو بخونم.یادمه دکترهروقت برام ازاون زمان ده های شکوفایی ایران میگفت هم اشک غرورهم اشک حسرت توچشماش مینشست.شایدیکی دیگه ازدلایل عاشق ایران بودنمم همین دیدن عشق های واقعی اون ودوستانش بوداما پرازحسرت های گذشته

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط