۱۳ پاسخ

موافقم. ولی الگوی ارزشی بچه های این. نسل تغییر کرده... مثلا تا 20 سال دیگه که واقعا نیاز به همدلی خواهر برادری دارن شاید مثل دوره ما نباشه... و ادمها انتفاعی تر فکر کنن...

فک کنم فقط منم ک عاشق تک فرزندیم و هیچوقت کمبود خواهر برادر رو حس نکردم😍

کاملا باهات موافقم
تک فرزندی از این نظر ک از همه چی سرازیر میشی همه چی مال تو خوبه
ولی همیشه حس تنهایی و خلا باهاته
من ۱۱ سال تک بودم بعدم ک حاهر و برادرم اومد تا بزرگ بشن منم بزرگ شدم و اصلااا بدردم نخوردن

منم با نظر شما کاملا موافقم
الان که دختر سومم باردارم همه ی اعضای خانواده خوشحال تریم و خیلی منتظریم که بیاد و خونه مون باهاش شادتر و گرم تر بشه.دخترام دارن لحظه شماری میکنن که آجی کوچولو رو ببینن

دقیقا
منم تک فرزندم و نمیخوام بچه ام تک فرزند باشه .
چون هم خودم خواهری برادری ندارم و هم پدرمادرم زیادی روم حساسن حتی ی سرفه کوچیک میکنم اونا بدنشون میلرزه ک ببینم من چم شده

من عاشق خواهر بردارامم تو این سن حس میکنم نعمت بزرگیه دلگرمی ادمن دوس دارم بچه هامم این نعمت و داشته باشن

موافقم من خودم تک فرزندم و خیلی احساس تنهایی میکنم اصلا دوست ندارم حسایی که من تجربه کردم دخترم تجربه کنه

تک فرزندی هیچوقت خوب نیست هیچوقت
هرچقدر هم روحیات بچه و شرایط اوکی باشه
من بعنوان یه تک فرزند همیشه تنهایی و باهمه وجودم حس کردم
و هرچی بزرگ‌تر هم میشم بیشتر حس میکنم

منم تنهام و موافقم خیلی سخته

بلههههه صدرصد .

والا منم موافقم ولی بااین شرایط اقتصادی که زن وشوهر مجبوریم هردو کار‌کنیم زندگی بچرخه و اینهمه فشار تو همین یکی موندم

منم موافقم

صدرصد موافقم 👍

سوال های مرتبط

مامان آقا مهدیار💚 مامان آقا مهدیار💚 ۱ ماهگی
باز هم شب شد تنهایی و افکار آخر شبی اومده سراغم
به شدت احساس تنهایی میکنم از اعماق وجودم،توی تک‌تک لحظات سخت زندگیم تنها بودم و نذاشتم خانوادم همراهیم کنن که یه موقع باعث ناراحتی و پریشون شدن افکارشون نشم:)
نگران مسئولیت های آیندم و به شدت میترسم نتونم استقلال خودم برای تربیت بچه هام حفظ کنم...
خودم روانشناسی خوندم مطالعه دارم راجب این موضوعات،میدونم مشکلم از چیه میدونم نگرانی هام تا یه جایی طبیعی و از یه جایی به بعد بیهوده‌س ولی هیچ کس کنارم ندارم که با آرامش خاطر گوش شنوایی برام باشه
برای همه گوش شنوا بودم و بدون هیچ قضاوتی همراهشون بودم و اما هیچکس نتونست اونجوری که من براش بودم،برام باشه...
فرزند اول خانواده بودن سخته چرا که بار همه مشکلات خانواده میاد رو دوشت،خودم وهمسرم بچه اولیم و دختری که بچه اوله خیلی سختتره شرایطش...
چون باید تو مشکلات عظیم خانواده رو دور هم جمع نگه داره،کسی که مثل منه درک میکنه حرفمو
با این شرایط سخت نگران پسرم شدم که نکنه نتونیم شرایط جوری پیش ببریم که اینم مثل همه ما تحت فشار باشه...
صد البته که یسری چیز ها از دست ما خارجه...
میدونم اگر بیست سال دیگه به این پیاما دسترسی داشته باشم،با خودم میگم همه این روزها گذشت،آرامش برگشت به خانواده،هر کی رفت پی زندگی خودش و باز این تو هستی که تنها موندی...
روانشناس بودن تو خانواده‌ ی ایرانی سخته،چون توقع دارن که همه کارات درست باشه و دست همه رو بگیری و طبق حرف اونا پیش بری نه صلاح دید خودت.تو اگر روانشناسی پس حق نداری نگران شی،استرس بگیری یا حتی عصبی بشی،تو باید بیشتر از همه بفهمی،درک کردن بقیه وظیفته...
خدایا این روزای سخت رو زود تموم کن بزار این چند صباح هم با آرامش کنار هم زندگی کنیم...
ممنونم ازت❤️‍🩹