۹ پاسخ

ول کن بابا ب حرف هیچکس گوش نده همه سختیش با مادره تو توان خودت نمیبینی نیار بچه یه مادر سالم و شاد میخواد

اگه فقط مشکلت بچته اتفاقا به نفعشه هر سرسختی ک بد نیست.تو نمیتونی اون بچه رو تا اخر عمر لای پر قو نگه داری پس باید یادش بدی با چیزایی که دوست نداره چجوری برخورد کنه.شاید بچت حسودی کنه توجه کمتر بگیره ولی یاد میگیره قرار نیس همه ی عالم و ادم به دهن اون باشن از بچگی یاد بگیره و اموزش ببینه به نفع خودشه مطمئن باش.من پسرمو با تک فرزندا مقایسه میکنم هم نوبت و حق بقیه رو بهتر متوجه میشه هم با بچه ها بهتر کنار میاد هم انعطاف‌پذیری بیشتری داره هم در برابر زورگویی میتونه از خودش دفاع کنه مطمئنا توی مدرسه هم راحتتر خواهد بود.من خاهرشوهرم همینجوری صبر کرد پسرش بزرگ بشه الان اصلا با دخترش نمیسازه.ولی اگه مشکل خودتی و خودت امادگی نداری فرق میکنه

بچه دوم عااالیه
به خصوص اگه تفاوت سنی کم باشه
به خدا بچه اولم به نفعشه کیف میکنه همیشه یه همبازی داره

عزیزم فاصله سنی زیاد خیانت ب بچه اس ن فاصله کم
بچه همبازی میخاد هرچقدرم ماها باهاش وقت بگذرونیم هم سن و سالای خودش چیزای بهتری یادش میدن
ده سالگی پسرت خیلی سخت عضو جدید رو قبول میکنه چون مدت زیادی حکومت خونه تو دستش بوده و اصلا با خواهر یا برادرش ارتباط نمیگیره

گوش نده ولش کن
قرص بخور نزار بفهمه

منم نظرم همینه بچه بزرگ شد ی بچه دیگه چون من واقعا توان ندارن

ببین اگه توانسو داری بیار اگه نه اصلا با تفاوت سنی زیاد نیار
من خودم نمیارم چون به شدت بچم اذیت میکرد و هنوزم خیلی وابسته و بهونه‌گیره و به اون یکسال اول فکر میکنم که دائم گریه میکرد و اون بارداری مزخرفم که استراحت مطلق شدم دیگه اصلاااا نمیتونم به بچه‌دار شدن فکر کنم
اگه کمکی داری بچت مستقل شده تا حدی و خودتم دوست داری بیار

اگه همسرت توی بچه داری کمک حالت هست بیار . اما منکه تمام این سه سال به تنهایی بچمو بزرگ کردم و هیچ کمکی نکرده بهم نمیتونم به بچه دوم فکر کنم . همسر منم خیلی میگه اما نمیارم . ولی اگه خدا بده دوستش دارم

اتفاقا اشتباه میکنی حالا که شوهرت راضیه براش همبازی بیار فک کن بعدا هم مدرسه ایی میشن هم بازی‌ میشن

سوال های مرتبط