ما لازمه کودک رو به خوبی بشناسیم در هر سنی چه ویژگی هایی داره و ما بر اساس اون ویژگی ها چطور رفتار کنیم
مثلا ۳سالگی بله سن لجبازی بچست و ما باید رفتار درست رو بدونیم و کاری نکنیم بچه باهامون مقابله کنه و یاد بگیریم چطور بهش نه بگیم که لجبازی به سنین بالاتر کشیده نشه که اونوقت تبدیل میشه به یک زنگ خطر
خب حالا ما میایم یک ویژگی رو در بچه می‌بینیم که اون متناسب سنش نیست مثلا ۶سالشه خیلی داره لجبازی میکنه یا ۳ سالشه خیلی کتک میزنه یا شدیدا گاز میگیره
این هارو چیکار کنیم؟
آیا این ها طبیعیه؟
بچم خیلی نق میزنه غر میزنه اینم طبیعیه؟میخوایم یه سری زنگ خطر هارو بگیم که اگر در فرزندتون دیدید باید چه رفتاری داشته باشید و آیا لازمه با روانشناس صحبت کنید یا نه؟
و یا خودمون یاد بگیریم و با رفتار درست اون ها رو حل کنیم
کودک مشکلات رایج رفتاری داره پرخاشگری،دعوا چیکار باید بکنیم؟
وقتی لجبازی و غر میزنه چطور این ها را حل کنیم؟
)تمام این ها در تاپیک های بعد توضیح داده میشه)
کتاب ها:بهداشت روانی و روانپزشک کودک و نوجوان کمک به کودک مضطرب کودک و ذهن و آگاهی فرزند پروری کتاب خود الهه آقایی ترجمه لندرس هست پرورش هوش هیجانی در کودک تربیت کودک برای مغز یکپارچه فرزند پروری مبتنی بر دلبستگی ایمن فرزند پروری از درون به برون نه به تنبیه و تشویق فرزند پروری بدون شرط

۲ پاسخ

تشکر عزیزم

سلام‌ممنون از آگاهی تون
میشه بگید این کتاب های فرزند پروری از کجا تهیه کنیم

سوال های مرتبط

مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
فرزند پروی؟
فرزند پروری چرا مهمه؟
خیلیا میگن ژنتیک مهمتره مگه ما چقدر نقش داریم که آموزش ببینیم و تلاش کنیم
والدین تاثیر دارن در فرزند پروری و این اثبات شده هست
فرزند پروری بسیار مهمه مخصوصا در سال های اول که مغز در دوره ی حساسی برای یادگیری هست و در برابر فشار روانی آسیب پذیر هست
اندازه ی ژنتیک و حتی بیشتر از ژنتیک تاثیر داره فرزند پروری
والدین به طور غریزی نمیدونن چی برای فرزندشون خوبه و چیکار کنن
ما محبت کردن رو به طور ذاتی شاید در خودمون داشته باشیم
اما اینکه چطور به کودک نه بگیم؟چطور قراردادهارو بپذیره و تمام موارد مهم فرزند پروری رو بهتره آموزش ببینیم
چون این علمه و ما باید این علم رو یاد بگیریم مثل وقتی که بچه سرما میخورهو میدونیم باید چیکار کنیم
و البته در یادگیری این علم باید دقت کرد که بر اساس علم روز پیش برید
اولین دغدغه مهم والدین:
چرا یکی میگه تشویق و تنبیه بکنیم یکی میگه نکن
یکی میگه عشق بدون قید و شرط
میخوایم متوجه بشیم چرا نظر روانشناسا متفاوته؟
و شما چطور باید روانشناسی که خط فکری متناسب با شما داره رو انتخاب کنید.
ویژگی کودک شما در اون سنی که هست طبیعیه؟مثلا مشکل خیلی مادرا لجبازی بچه هاست که میخوان بدونن طبیعیه یا نه
مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
ادامه تاپیک قبل(فرزند پروری)
یعنی روی برخورد رفتار تمرکز داریم نه اینکه بعدش قراره جایزه بگیره یا نگیره و وقتی کودک کار اشتباهی میکنه رفتارگرایی میگن کودک را تنبیه کنید یا محرومش کنید مثلا نزارید تلویزیون ببینه و در رویکرد انسان گرایی میگن اگر کودک کار اشتباهی کرد باهاش گفتگو کنید از طریق بازی و قصه اون رفتار صحیح رو بهش یاد بدیم و اگر لازمه لازمه اون قراردادهایی که تو خونه مشخص کردیم رو بهش یادآوری کنیم و کمکش کنیم اون هارو اجرا کنه
پس این طور نیست که کودکی در انسان گرایی میخوایم پرورش بدیم که مثلا بعضیا میگن بی تربیت میشه قانون نمیپذیره نه اصلا این طور نیست در انسان گرایی ساز و کار مختص خودش رو داره.
در رفتارگرایی ما میگیم تحت شرایطی خاص من تورو دوست دارم و می‌پذیرمت اگر این کارهارو بکنی بهت افتخار میکنم اگر نمرت این بشه یا اون رفتار زشت رو نکنی من تحت این شرایط دوستت دارمو این نیست مطلق خودت رو دوست داشته باشم و این عشق بدون قید و شرط رو فقط والدین میتونن به بچه هاشون بدن .و ما وقتی کودک رو تشویق و تنبیه نمی‌کنیم و دوست داشتن رو منوط به موقعیت خاصی نمی‌کنیم تحت هر شرایطی میپذیریمش و کودک متوجه میشه مادر و پدر تحت هر شرایطی دوستش دارن
و در مورد اینکه چرا بچه ها را تشویق و تنبیه نکنیم ما یک انگیزه درونی داریم یک بیرونی
مثلا من دارم درس میخونم که مامانم بره برام اون چیز رو بخره در واقع ذهن من تمرکز میکنه به اون جایزه بیرونی نه بر اون دلیل من بر اون رفتار
مثلا یک کودک ممکنه دوست داشته باشه انشا نوشتن رو،دوست داشته باشه ورزش کردن یا نقاشی کردن رو
دلیلی نداره من بهش بگم حالا که ورزش میکنی من این رو بهت میدم
مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
تشویق و تنبیه بکنیم یا نکنیم؟چرا هرکسی یه چیزی میگه؟
چرا اون روانشناس گفت کادو بده و تشویق بکن ولی شما نمیگی؟چرا حرفاتون یکی نیست؟
دلیلش:اینکه هر روانشناسی بر اساس یک رویکردی داره فرزند پروری رو بهتون یاد میده
روانشناسی هم یک علمه و رفتار گرایی و تشویق و تنبیه بچه ها قبلا استفاده می‌شده
مادران ما و مادرانشون ازین روش استفاده میکردن برای اینکه به کودک رفتار خوب رو یاد بدن و مانع از رفتار بدش بشن
اما در علم امروز روانشناسی تشویق و تنبیه کنار گذاشته شده و توصیه میشه ما بدون تشویق و تنبیه با گفتگو و حل مسئله و هم دلی بتونیم بچه هایی را پرورش بدهیم که عشق بدون قید و شرط رو با والدینشان تجربه کنند
پس شما اینجا دارید تفاوت دو رویکرد رو می‌بینید
اگر روانشناسی داره به شما توصیه می‌کند که از رفتار تشویق و تنبیه استفاده بکنید یعنی بر اساس رفتار قدیمی رفتار گرایی را به شما توصیه می‌کند.آیا این غلطه؟
آسیب های زیادی این دارد و ما باید بدونیم علم در حال پیشرفته مثلا درمانی که مال ۳۰ سال پیش بوده الان نمی‌آیم دوباره اون درمان رو برای بیماری استفاده کنیم و میایم از دکتری کمک میگیریم که از علم روز میدونه و مسلمون بهتر و سریعتر حل میشه و همچنین صحیح تر
چرا با تشویق و تنبیه مخالفت داریم؟
چون در تشویق و تنبیه ،بچه ها اون عشق بدون قید و شرط رو از والدینشون نمیگیرن
کودکی که بهش میگیم اگر اینکارو نکنی اونکار رو میکنم یا الان برو تو اتاقت الان نمیتونی تلویزیون ببینی و اون حس میکنه تحت شرایط خاصی دوست داشتنی هست
مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
ادامه تاپیک قبل (فرزند پروری )
و اون عشق بدون قید و شرط رو از مادر و پدرش نمیگیره اما کودکی که این رفتارها را پدر و مادر ندارن باهاش
و باهاش گفتگو میکنندو از روش های صحیح تری استفاده می‌کنند که اون کودک رفتار خوب رو یاد بگیره این کودک عشق بدون قید و شرط رو تجربه می‌کند
یعنی عشقی که بده بسطونی نداره این رو از مادر و پدرش یاد میگیره
ما انسان ها یکجا میتونیم عشق بدون قید و شرط رو بگیریم و اون در رابطه با پدر و مادره و اینجوری بچه خودش رو دوست خواهد داشت و عزت نفسش شکل میگیره
و در آینده با انسانی روبه رو می‌شویم که خودش برای خودش ارزشمنده و از خودش مراقبت میکنه و با خودش رفتار صحیحی داره و با دیگران هم همین رفتار رو داره و این با خودشیفتگی فرق داره
چطور رفتار خوب رو به کودک یاد بدیم؟
در رویکرد رفتار گرایی گفته میشه که تا کودک کار خوبی میکنه سریع بهش جایزه بدیم تا دیگر پیوسته اون رفتار رو انجام بده مثلا اگر مهد رفت بهش جایزه بدید که دوباره تکرار کنه و مهد بره
در رویکرد انسان گرایی میگه نه ما از جایزه استفاده نمی‌کنیم از گفتگو و توصیف و ترغیبش استفاده می‌کنیم
مثلا بهش میگیم که تو چقدر توانمند شدی میتونی تنهایی بری توی کلاس،دلتنگ میشی ولی دلتنگی رو میپذیری مامان ظهر میاد دنبالت
تازه داشتی با بچه ها بازی میکردی خیلی بهت خوش گذشت
یعنی روی برخورد رفتار تمرکز داریم
مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
حالا که فهمیدیم بازی مهمه چطور با بچه ها بازی کنیم ؟و چه اسباب بازی هایی برای بچه هامون بخریم؟
ما دو نوع اسباب بازی داریم
یکی که از بیرون می‌خریم یکی هم اسبابه بازی هستش مثل قابلمه ملاقه دکمه و..که برای بچه ها جذاب‌تره
چه اسباب بازی برای بچه ها انتخاب کنیم؟
اول از بازی آسون شروع میکنیم بعد میریم سراغ بازی سخت‌تر
اسباب بازی که میخوایم انتخاب کنیم براساس سطح توانمندی بچمون انتخاب کنیم
اگر برای شروع بازی مشکل داریم چیکار کنیم؟
مثلا دست و دلمون به بازی نمیره یا کودک همکاری نمیکنه
مشکلات درباره شروع بازی هم به کودک مربوط میشه هم به والد
یه سری بچه ها زود یه بازی رو رها میکنن باید مشکل رو بررسی کنیم از دعوا کردن افسردگی اضطراب ذهنش رو جمع نمیکنه
در یاد گرفتن ضعیفه علتش خیلی مهمه
خیلی مهمه کودک متناسب با سنش با شما بازی کنه و این در مورد بچه هایی هست که یه بازی رو شروع میکنن و هی میرن سراغ انواع بازی های دیگه و اصلا تو هیچ بازی نمیمونن باید به مشاور مراجعه کرد که علت رو بررسی کنه
و یکی ازین مشکلات مربوط به والد
که تو بچگیش اصلا باهاش بازی نشده و ما باید با خودمون تمرین کنیم
ما یک کودکیم و وارد دنیای کودکانه بشیم
و سعی کنید طوری بازی کنید که خودتون هم لذت ببرید
مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
و اگر این مشکل حادتر هست از دوران کودکی والد باید با روانشناس صحبت کنه و بعدی افسردگی پس از زایمان مادر
که مادر اصلا حوصله نداره شیر بده یا پوشک عوض کنه چه برسه به بازی کردن حتما باید پیش روانشناس بره و درمان بشه
ما چطور برای بازی آماده بشیم؟
مهمترین چیز اینه ما همسن کودک بشیم و مثل خودش باهاش حرف بزنیم و بریم تو دنیای بچه ها
اینجوری کودک درون خودمون هم دیده میشه و بهش خوش میگذره و حالمون خوب میشه
و بازی رو به عنوان وظیفه نگاه نکنیم و قرار نیست مثل معلم ها توضیح بدیم و جملاتمون دستوری باشه
مغز انسان اگر در حالت دستوری و تهدید و فشار باشه در حالت تنش هست و اصلا یاد نمیگیره
اگر در حالت شادی و خنده باشه و بهش خوش بگذره و همینطور با این بازی ها برای مدرسه هم آمادشون کنیم
در چه موقعیت هایی با بچه ها بازی کنیم؟
ما در هر لحظه ای میتونیم باهاشون بازی کنیم و یه بازی هست میشینیم و اسباب‌بازی هارو میاریم و ذهنمون کامل تو بازی بچمونه و اینجوری تمرکز بچه رو افزایش میدیم و تلویزیون روشن نیست یا حتی برای انجام کارهای خونه میتونیم باهاش بازی کنیم
مثلا برای دراواردن لباس از لباس شویی و طبقه بندی کردن لباس ها شمارش لباس ها و گذاشتن تو کمد و میتونیم جای خود لباس ها باهاش حرف بزنیم
مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
چون اون داره لذت میبره از اون کار اگر ما بتونیم از کودکی این انگیزه درونی رو تقویت کنیم یعنی برای اینکه کاری رو انجام بده دنبال چیزی در بیرون نباشه خودش اون کار رو دوست داشته باشه و براش جذاب باشه
اما اگر انگیزه بیرونی باشه تمرکز از روی فعالیت برداشته میشه و بعد از مدتی کودک احساس میکنه اگر اون چیز بیرونی رو نبینه یا نگیره دیگه دوستش نداره و دیگر نمیخواد به اون فعالیت ادامه بده
آسیبی که پیش میاد تلاش به مرور کمرنگ میشه و این کمرنگ تر شدن تلاش باعث میشه که اون موفقیتی که کودک دوست داره بهش برسه نتونه برای بدست آواردنش تلاش کنه
پس انگیزه درونی بیشتر باعث موفقیت و ادامه کار میشه
اگر دوست دارید فرزندتون خودش رو دوست داشته باشه و خودش رو موجودی ارزشمند بدونه و عزت نفسش به خوبی شکل بگیره ،و اگر دوست دارید فرزندتون کارها را انجام بده حتما باید فرزند پروری بدون تشویق و تنبیه رو انتخاب کنیم.
اگر بخوایم در مورد آسیب تنبیه بگیم:کودک می‌ترسه بخاطر تنبیهی که شما میکنید یا محرومش کنید از چیزی که دوست داره
و روزی برسه که شما بالا سرش نباشید نتونید تنبیهش بکنید اون موقع حتما اون کار رو انجام میده.
مثلا دوستش رو میزنه شما میگید از تلویزیون بخاطر این محرومی. پس دیگه نمیزنه چون نمیخواد از تلویزیون محروم بشه ولی نمیفهمه چرا نباید اینکار رو انجام بده و دوستش رو نباید بزنه و باید به دوستش محبت کنه
چرا رابطه‌ای که توش نوازش و محبت هست جذابتره اینارو نمیدونه
حالا وقتی شما نباشید دوستش رو میزنه چون این اخلاق درونی نشده در واقع این بخاطر آسیبی هست که بخاطر محروم شدن میبینن و اخلاق براشون درونی نمیشه و صرفا بخاطر ترس انجام نمیدن و ترس که برداشته میشه اون کار رو انجام میدن
مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
انواع بازی های تقویتی مهارت های ظریف کودکان
اگر ما فقط بازی های آسون انجام بدیم امکان داره دیگه بچه علاقه به بازی نشون نده اگر هم خیلی سخت باشه احساس شکست میکنه و اعتماد به نفسش رو از دست میده
حالا حرکت های ظریف یعنی کارهایی که بچه ها با انگشتاشونانجام میدن
ما چجوری حرکت های ظریف رو تقویت کنیم؟
برگه های رنگی رو میچسبونیم به اجزا مختلف صورتمون یا جاهای دیگه و میگیم برو بکنشون و براش جذاب میشه و میکنه
توپ ها را با چسب میزنیم به یا کاغذ یا هرجایی و میگیم برو بکنشون
چوب یا پلاستیکی رو تو یه سطحی که سوراخ داره فرو میکنیم تو اسباب بازی فروشی ها هست خودمونم میتونیم درست کنیم و اون بچه دوست داره اون هارو در بیاره و حلقه بندازه داخل اون ها
در بطری رو باز و بسته کنن در قابلمه رو بردارن و بزارن
بازی نخ و مهره》نخ پیپاکن(تو خرازی ها دارن)و مهره های بزرگ رو یه سری ما میکشیم تو اون و بقیش رو اون میکشه بیرون و ما سطح توانمندی بچمون رو ارزیابی میکنیم
مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
پوشک گرفتن:
کی بچم رو از پوشک بگیرم اول باید خودمون و بچمون آمادگی کامل رو داشته باشیم با استرس و اضطراب شروع نکنیم و بهترین سن ۲.۵ تا ۳ سال.و اگر تا اونموقع از شیر هنوز نگرفتیم با هم تداخل نداشته باشه
و اگر خوب پیش نبریم ممکنه یک سال پروسه از پوشک گرفتن طول بکشه
و چه وقتی بدونیم باید اقدام کنیم؟
اول از همه باید ۴ یا ۵ساعت در شب پوشک خشک باشه
پله ها را خوب بالا و پایین بره و بتونه شلوارش رو خودش در بیاره و بازی بشین و پاشو باهاش انجام بدیم و مهمتر از همه ما آمادگی ذهنی رو داشته باشیم و حتما باید آروم باشیم و دعوا نکنیم یا مثلا بگیم چون تو خونه پی پی کردی خودت دستمال یا تی میاری تمیز میکنی میتونیم بگیم من بجای اینکه الان وقتم رو برای بازی با شما بزارم الان باید این رو تمیز کنم و بی محلی نباید بهش بکنیم و وسط این کار نباید کارد بزنیم به روان بچه
شاید بارها به بچت گفتی اگر جیش داشتی بگو حتی تشویق کردی جایزه دادی ولی باز چیزی نمیگه
این خیلی طبیعیه چون از لحظه تولد تا الان همش پوشک داشته د اصلا درکی ار پوشک نشدن نداره پس نمیتونه بفهمه باید اطلاع بده
بچه ات باید آموزش ببینه که فرق پوشک و بی پوشک چیه یعنی یاد بگیره چه حسی قبل دفع تجربه میکنه و این حس رو بشناسه
این مهارت نیاز به آمادگی ذهنی و بدنی داره وگرنه فقط با گفتن و تشویق چیزی تغییر نمیکنه چون هنوز چیزی یاد نگرفته.
بله تشویق مؤثره اما فقط زمانی که آموزش درست هم کنارش باشه
اگر آموزش نداده باشی و فقط تشویق کنی تشویق تبدیل به رشوه میشه
و اینجاست که کودک وارد فاز لجبازی می‌شود و بجای همکاری مقاومت میکنه
مامان مهراب مامان مهراب ۱۴ ماهگی
خب چند تا راهکار میگیم ولی قبلش تو دو یا سه سالگي بچه رو یا بفرستیم مهد یا اینکه بگیم بچه ای بیاد خونتون یا شما برید خونشون که کمتر وابسته ی شما باشه تو بازی کردن.
حالا برای اینکه بچه ها تنها بازی کنن:
پارچه های مختلف دکمه ها و چسب و قیچی و حالا کنار این ها وسایل بازیافت مثل انواع بطری ها و ظرف های پلاستیکی و...
چجوری بچه ها را آماده کنیم تنها بازی کنن؟
مثلا بچه ای که تا حالا تنها بازی نکرده بگیم برو یک ساعت بشین و خودت برای خودت بازی کن یا بسه دیگه چقدر به من میچسبی
این باعث بدتر شدن میشه و نتیجه عکس داره و بیشتر وابسته شما میشه
مثلا کتاب میارید جلو خودتون که دارید کتاب میخونید ولی حواستون به بچتونه بگید من کتاب خودم رو میخونم توام با کتاب خودت بازی کن و همچنین بازی باشه که بتونه تنهایی انجام و نیاز به ما نداشته باشه یا مثلا دارید غذا درست میکنید یه وسیله بازی یه ظرفی چیزی بزارید جلوش اول خودتون یکم باهاش بازی کنید مثلا صدا درست کنید انواع ظرف ها و انواع صداها درست بشه و وقتی خوشش اومد دوست داره ازتون بگیره و اون انجام بده
از یک دقیقه شروع کنید بگید این یک دقیقه من غذا درست میکنم یا مطالعه میکنم و تو بازی کن پ کم کم این زمان رو بیشتر کنیم و بچه ها یاد می‌گیرند این زمان رو مادر یا پدر برای خودش میخواد وقت بزاره و اون هم یاد میگیره خودش رو سرگرم کنه.
اگر خیلی برای بچه بازی بخرید و فرصت ساخت و ساز و کاردستی و...رو برای بچه فراهم نکنید ممکنه سخت‌تر تنهایی بازی کنند