یمدته فکر بچه دوم مث خووووره افتاده به جونم
دیروز داشتم لباسای نوزادی روشا و اونایی ک کوچیک شده بودو تو نایلون میریختم رد کنم بده، از یطرف دلم نمیومد، دست و دلم نمیرفت، به همسرم میگم ینی بدم بره ؟ گفت چندتاشو بزار یادگاری اگه دوس داری،
یکی بیاد بزنه تو گوشم تا از فکر بچه دوم بیام بیرون
خیلی دلم نی نی میخواد، ولی اینجوری ک فقط شیر بخوره و بخوابه
کولیک و درد و مریضی و الرژی و رفلاکس نداشته باشه
واسه این چیزاش حوصله و طاقت و انرژی ندارم😑

بارداریت راحت بود؟
وقتی روشا خانم بدنیا اومد راحت میخوابید حتی شبا؟
خوب شیر و غذا میخورد؟
همسرت کمکت میکرد ؟
کمکی داشتی ؟
میتونستی روشا رو بزاری پیش کسی بری بازار و خرید و با دوستات وقت بگذرونی ؟
افسردگی بعد زایمان نداشتی؟


اگه جواب همه ی اینا مثبت
پس حتما بچه دوم بیار

میدونی من آدمیم ک خیییلی ب وضع این کشور گله مندم و ناراضی
و حتی پسرمم ب اصرار های فراوان همسرم راضی شدم و خیلیم هم اذیت شدم کولیک رفلاکس حساسیت ب پروتئن وزن نگرفتن بغلی شدن اعتصاب شیر اعتصاب غذا و
...
ولی ۷ ماهه مادرمو از دست دادم نمیدونم اگ خواهرا و برادرم نمیبودن چجوری میخاستم ب این زندگی لعنتی ادامه بدم دلیل ادامه دادن فقط خواهرا و برادرمم وگرنه شاید بلایی سر خودم میاوردم💔
دوراهی عجیبیه💔

میگن هر وقت داری به فرزند آوری فک میکنی داری به تفکر منطقی خط میکشی!

فعلا رد نکن،با این گرونی به دردت میخوره

من از روز اول دهنم آسفالت شد. تک و تنها بدون کمکی همسرمم تا غروب سرکاره وقتی ام میاد خستس. شب نخوابیاش. کولیک و دلدرد و تا صبح سر پا راه بردنش. ریفلاکسش! جرات نمیکردم یه دیقه بذارمش زمین بالا میاورد شیری که با هزار سختی میخوردش... از ترسم زمین نمیذاشتمش مگر وقت خواب
دستشویی نرفتنای طولانی خودم کلیه درد میگرفتم کسی نبود بچمو بگیره دستشویی برم
مریض شدنام که هنوزم نمیتونم یه دکتر برم بچم پیش هیچکس حتی باباش واینمیسه
سیستم ایمنی ضعیفش که تمام ویروسای عالم رو میگیره الانشم گرفته
از پنج ماهگی سینمو ول کرد چه شبها شیرم میریخت گریه میکردم شوهرم بجای دلداری عصبانی میشد از رفتارم منو نمیفهمید
دیگه مهمونی نرفتن و بیرون نرفتن و خرید نرفتن و قطع ارتباط با تمام دوستام به کنار
افسردگی هم گرفتم
مچ دستام زانوام کمرم داغون
خدا همین یکی رو برام نگه داره عاشق بچه ام شاید اگه سر این انقد اذیت نمیشدم سه چهارتا میاوردم اما دیگه نمیارم

منم شوهرم میگه اقدام کنیم....تا به دنیا بیاد آیریک سه سالش میشه.....ولی خیلی میترسم از دوره ی بارداری فشارخون و قند و....

من میخواستم همون اول بدم بابام نذاشت گفت چیکارشون داری بذار باشن ، بالاخره با یه بچه که نمیمونی بذار بمونه برای بعدی تو این اوضاع گرونیا بازم کمکه ، منم با اینکه مستاجریم ولی نگه داشتم

اگه کمک داری حتما بیار فاصله سنی کم خوبه ولی اگه نداری به خودت ظلم نکن چون فقط مادر اذیت میشه

چه جالب خیلی خوبه که فکر میکنید من که تا عمر دارم دلم نمیخواد دیگه بچه بیارم همینم یکی درمیون پشیمونم انقد ک سختمه

من پسرم هم کولیک داشت هم رفلاکس تا یکسالگیش قشنگ پاره شدم و هرروز میگفتم غلط کنم دوباره بیارم اما الان میبینم یه روزی ما نباشیم بچم خیلی تنها میشه تو این دنیا بالاخره که باید چه بهتر سنی باشه که هم پسرم یکم مستقل بشه هم همو بفهمن اگر شرایطشو داری بیار یکی دیگه

منم خیلی دلم برای نوزادی کیان تنگ شده
با اینکه الان در مرحله سرویس شدنم 😂
کیان خیلی توی کولیک اذیتم نکرد عوضش بدقلقی های دیگه ای داشت
یاد کوچولوهاش میافتم که رو زمین با پستونک خودش میخوابید ها دلم غش میره دلم میخواد بازم بچه بیارم😂😂😂
یکی بیاد بزنه تو گوشم😂😂😂
اگه بخوامم بیارم حداقل 3 سال دیگه که کیان حداقل از گرفتن شیر و پوشکش گذشته باشه و کمی نفس تازه کنم🥲

من خودم ده سال اختلاف دادم و خیلی هم راضیم و اینکه یکسری وسایل پسرام و نگه داشتم که به کارم میاد

من قبل اینکه دخترمو ب دنیا بیارم همش میگفتم اینو آوردم بعد یکسال دومی رو هم میارم
الانم خییلی دوس دارم ولی خیلی سختی کشیدم تو همین یکسال و نیم همسرم کادر درمان دائم شیفته دو روز درمیون میاد خونه خودم تو غربت نه مادر ن خاهر ن برادر ن کمکی دارم واقعا ی روزایی انقد کم میارم روحیم بهم میریزه ک فقط میخام زار بزنم 🥺

اگه انرژی و توانایی و شرایطشو داری با همسرت صحبت کن و اقدام کن
فاصله سنی شونم اوکی میشه اینجوری

من اگه شرایطم جور بود حتما دوسالگی دخترم دوباره باردار میشدم
بهترین سن برای بچه بعدی بعد از ، از شیر گرفتن بچه قبلیه

چه اشکالی داره...
اگه توانش رو داری بعد دو سالگی پسرت اقدام کن....
بچه ت تنها نمونه