سلام خانما من بعد حامگلیم ی مشکل سخت برام پیش اومد 🥺

کل دوران حاملگیم بدون پشتوانه مالی با بدترین شرایط روحی خونه مادر شوهرم بودم
واسه زایمان هزینه نداشتم تا دوروزبستری بودم درد طبیعیو کشیدم بعد ب زور
اورژانسی عملم کردن
از دوماه خونریزیو دردای سزارین و ختنه و بچه اولی بودن و هزار و یک درد و دعوا بگذریم
قبلا خیلی حافظم بود الان کلی چیز یادم میره انقد سختی کشیدم زود عکس العمل نشون نمیدم ولی میریزم توخودم
مدام سرکوفت میزنن تو بچتو دوس نداری😭😭😭

من جونمم میدم برا کوچولوم دانشجو بودم الان ول کردم بدون حقوق خونه مادر شوهرمم هستم

خجالت میکشم بگم اینو میخام یا اونو ولی خب عاشق بچمن و نازشو میکشن

حتا انقد مشغله دارم بعضی وقتا یادم میره بچم گرسنس انقد ک گریه میکنه بهش خوراکی میدن و ب من طعنه میزنن بیخیالی

کاش آرشام بزرگ شد بدیام یادش نمونه 💔
زندگی تا کی قراره سخت باشه

ببخشید آخر شبی ی درد دل خاهرانه بود🙃

هنوز یکجا هستی؟

متاسفانه همشون همینجورین دایه های مهربان تر از مادر
شما قطعا برای بچت بهترین مامانی

شما فقطط خسته ای
من فقط یه توصیه میکنم
هر کاری هرررکاری که هست ولش کن سر وقت به بچت غذا بده بخدا از همه چی مهمتره

تو بهترین مادری واسش.امیدوارم مشکلت حل بشه به زودی.هیچچچچکس به اندازه تو. دلسوز آرشام‌نیست.
ولی از فردا بیشتر بهش برس بچه تو سن رشده.حواست بهش باشه اون جز تو کسیو نداره به شلوغی دورش نگاه نکن.تکیه گاهش امیدش فقط تویی

چقدر خانواده شوهرت نفهمن

عزیزم کاش زودتر بری خونه خودت
زودتر میتونی شرایط رو مدیریت کنی
آروم تر میشی
بودن اونجا سمه برات