هر روز میگم دیگ فردا پسرمو میزارم پیش مادرشوهرم یا بیرون میرم یا میخوابم ولی هر بار سست میشم

همین الان اونجا بودم میخاستم بزارم بیام شام درست کنم هزار تا حرف اومد تو سرم که
عادت کنه چی
بوسش کنن مریض شه چی چون دخترشون یکم مریض بود
از این ب بعد بگن بدش ببریم خونمون چی

و باز ناکام برگشتم خونم

ولی خیلی خستم

ولی ب نظر من کمک بقیه خیلی مهم و ضروریه
یه مادر باید حالش خوب باشه تا بتونه حال بچه را هم خوب کنه. نمیگم افراط کنیم و همیشه بچه را بسپاریم به بقیه اما گاهی اوقات خوبه که اگه به اون فرد اطمینان داریم؛ خودمون را از کمکش محروم نکنیم تا حال مون بهتر باشه

من خونه مامانم میذارم مامانم هست و آبجیم مطمئنم که از خودم بیشتر حواسشون هست راستش خونه مادرشوهرم بچه هاشون و نوه هاشون رفت و امد دارن یکی سرماخوردس یکی آبله داره یکی خیلی بوسش میکنه اصلا وقتی بچه هاشون هستن و شلوغه نمیرم تاحالا نذاشتم اصلا مامان خودمم اغلب اومده خونه خودمون نگه داشته اگه جایی میخواستم برم

بنظر من اگ از کسی کمک نگیری ازپا درمیای یواش یواش حال روحیتم بدمیشه حتی شاید از بچت زده بشه هفته ای یبارم ک شده اصلا ماهی یبار یروزشو واسه خودت باش

هرچیهم نزاری پیششون بمونه وقتی بزرگ شد خودش میره سمتشون پس مواقع نیاز بزارش خودتو اذیت نکن اسن تجربه من با پسر ۵ سالمه ک اصلا پیش هیچ کس نمیزاشتم الان بزور میارمش خونه دیگه دخترمو میزارم پیش خانواده شوهرم و ب خودم و کارام میرسم خیلی هم راحت ترم

میدونم سخته ها
ولی به نظرم هیچ جا نزار بچتو
از خودت دور نکن اصلا