خانما چیکار کنم صبرم بره بالا وآرامش داشته باشم بخصوص درمورد دخترم روزای بدی داشتم بی پشتوانه ام شوهرمم بده امروز شوهر مادر مرده ام من ودخترم انداخت پارک وخودش رفت دخترم‌درحد یه بیست دقیقه بازی کرد وگفت بریم ناگفته نمونه استرس وترس هم داره یه مشکل دیگه دخترم بیرون رفتنی راه نمیره میگه بغل منم کمر درد دارم امروز تو پارک خیلی زدمش ونفرینش کردم شوهر مادر مرده ام نیومد دنبالمون

بچه ها جز پدر و مادر کسیو ندارن،مخصوصا مادر که نقطه امن بچشه،زدن بچه فرقی با تجاوز نداره،بچه گناه داره،باید برای آرامش اعصاب خودت یا دارو مصرف کنی یا شوهرتو ادب کنی،بچه بی پناهو بزنی دردی دوا نمیشه که،اونکه نخواست به دنیا بیاد تو و شوهرت آوردینش،هر زدنت مساویه با تجاوز به کودکت اینو هیچوقت یادت نره

عزیزم شما بچه رو نفرین کتک نزن شوهره بی مسئولیتت نفرین کن ادب کن

خب اون لحظه خودتو بزار جای بچت
خسته شده بچس
تحمل کمه
واینویادت باشه این بچها باخااسته مابدنیااومدن
ی تاکسی میگرفتی میرفتی
تاوان بی مسئولیتی شوهرتو ک بچت نباید بده
اینارووقتی میفهمی ک تویه کلاسی جمعی جایی بقیه هم سن های بچتم باشن واون بی ازبقیه سرخورده ترباشه

خب اون لحظه خودتو بزار جای بچت
خسته شده بچس
تحمل کمه
واینویادت باشه این بچها باخااسته مابدنیااومدن
ی تاکسی میگرفتی میرفتی
تاوان بی مسئولیتی شوهرتو ک بچت نباید بده
اینارووقتی میفهمی ک تویه کلاسی جمعی جایی بقیه هم سن های بچتم باشن واون بی ازبقیه سرخورده ترباشه

قطعا خودت انقد ناراحتيو عذاب وجدان دازي كه اومدي اينو اينجا نوشتي واقعا از خدا بترس كه بچتو ميزني و نفرين ميكني

مواظب باش بخاطرحرص ازشوهرت همه رو سربچه خالی نکنی هرچی شدسعی کن بهترین رفتارو داشته باشی، من ی زمانی همه اذیتایی ک شوهرم میکردسربچه خالی میکردم کم کم بچم استرسی پرخاشگری وبه شدت دست بزن وبغلی بودکم کم ب خودم اومدم ک فقط بچه بیگناه رو اذیت میکنم الان کل خونموهم نابودکنه برام مهم تراز روانش نیس ن اینک ازعمدغیرعمد، عمدا کاری کنه تذکرمیدم چندباردرموردش حرف میزنم

عزیزم بچه ها تو این سن خیلی لجبازن، استرس و بچه از تو میگیره واینکه اون بچه جز تو پناهی نداره سعی کن پناه امنی براش باشی ،قبول دارم خیلی وقتها آدم خسته میشه ولی خب طفلی بچه که نباید تاوانش و بده ...حالا هم دیگه اشکالی نداره برای همه پیش میاد

قطع ما ه به عنوان یک مادر در طول روز احتیاج داریم یکم تنها باشیم و برای خودمون وقت بذاریم، وقتی ذهن خسته و درومونده شده و هیچ توجهی به خومون نداریم و مدام به فکر برآورده کردن خواسته های فرزندمون هستیم اونم تنها و بدون پشتوانه این خشم و ناامیدی هر روز بیشتر میشه، اگه کسی رو دارین که آدم امنی هست چند ساعت دروز روبچه روبهش بسپارید و یکم برای خودتون وقت بذارید ، چیزی که حالتون رو خوب میکنه انجام بدین، شده گوش دان به موسیقی باشه، یا حتی یه حمام رفتن بدون استرس و سرو صدای بچه باشه، فقط اینکه به بدنتون توجه کنید کافیه. انرژی از دست رفته تون دوباره برگرده. خودتون رو سرزنش نکنید، درک میکنم چقدر مادری کردن و فرزندپروی سخته و تو این راه هیچ مادری بی نقص نیست.

قطعا خودت انقد ناراحتيو عذاب وجدان دازي كه اومدي اينو اينجا نوشتي واقعا از خدا بترس كه بچتو ميزني و نفرين ميكني