پسرم امروز لج آمد ( ساعت نزدیک یازده ) نزدیک به ربع اینا فقط گربه کرد و داد زد آنقدری گریه کرد بد رفتاری کرد اصلا آروم نشد حالا پسر صاحبخانه نزدیک‌سی خورده سن داره مجرد آمد با مادرش دعوا که چرا بچش اینجوری کرده و این از خواب بیدار شد مادرش هم عصبانی که من چیکار کنم و فلان و انگاری می‌خوان ما پاشیم نمی‌دونم دقیق
چندباری زن صاحبخانه به من گفت پسرم زن نمیگیره حوصله نداره بچه و سروصدا نداره
بنظر شما بهم بگه من چی بگم بهش
#فرزند پروری#

بهت گفتن بهشون بگو شما میدونستید ما بچه داریم ،من سعی میکنم کنترل کنم اما نمیتونم دائم بچه رو خفه کنم به ما با بچه خونه دادید،در آخر هم سعی کنید برید جایی که با صابخونه یکی نباشید خیلی سخته نفس هم بکشی گیر میدن

کسی که حساسه و طاقت نداره نباید به بچه دار اجاره بده مادرشوهر منم اجاره داده ۲تا بچه دارن اینم اعصاب نداره همش درگیرن باهم تو مخ ماهم میرن خب از اول میبینن بچه دارن ندن شما هم سعی کن جاهایی پیدا کنی که بدون صاحبخونه باشه

ما جمعه ها چون تو اپارتمان همه میخوابن تا ظهر بچه های من همیشه زود بیدار میشن جمعه ها خونه نمیتونیم می‌آییم خونه مامانم دیگه اینجا بچه هام راحتن تو هم بنظرم جمعه ها برو بیرون از خونه تا گزک دست صاحب خونه ندی بگن بلند بشی

حالا اتفاقا برای من برعکسه خودم صاحب خونم بجز یکبار هيچ وقت مستاجر خوبی نداشتم ( دور از شماها) بچه هاشون خوب بودن همشون عاقل بودن امان از زن و شوهر و مهمون هاشون ی روز آسایش برام نذاشتن خیلی مراعات شون میکردن اما فایده نداشت

واااا خب بچه همینه خودشم بچه بوده یه روزی بچه سالم یه روز آرومه یه روزم گریه داره که حتماً دلیلم داره انقد جا هست دلتون خوش باشه فقط به آرامش تون فکر کن عزیزم نه خجالت بکش نه عذرخواهی کن نه بچه رو دعوا کن