من یه مامان ده هشتادیم وقتی دخترم غذارو میریزه وسط خونه جیغ نمیزنم وقتی لباساییی که پهن کردن رو جارختی خشک بشه پرت میکنه زمین جیغ نمیزنم وقتی در یخچال باز میشه یهو میبینم سس دستشه خودشو و همه جا سسی شده با ماست برداشته بازی میکنه وقتی میبینم آب ریخته روی میز تلویزیون جیغ نمیزنم چون بچس اون نمیفهمه چه کاری درسته چه کاری اشتباه به وقتش یاد میگیره ولی جیغ های من عصبانیت من از او یک کودک استرسی پرخاشگر میسازه پس بزاریم بچگی کنن مادرشدن یعنی یاد گرفتن صبوری یاد گرفتن کنترل احساساتمون پا به پاش میتونیم بازی کنیم بچگی کنیم تا بشیم بهترین دوستش و همدمش

خوش بحال دخترت ک همچین مامانی داره

منم یه مامان دهه ۶۰ ولی همینجوریم دقیقا صبوری میکنم ووباحوصلم...

منم خیلی خوب بودم ولی الان بخاطر کارای شوهرم خیلی زیاد حالم بده و عصبیم

باریکلا بهت
دختر من هنوز نمیتونه در یخچال باز کنه

منه مامان دهه هفتادیم همینم کلا فک میکنم نسلای جدید صبورترن نسبت ب قدیم
شایدچون قضاوت بقیه برامون مهم نیس

منم یه مامان دهه هفتادی ام و با پسرم شن بازی میکنم وسط خونه

افرین بهت انشالله همیشه همینجور بمونی

خیلی عالی
فقط. از تمیز کردن خسته نمیشید با این اوصاف
با میزارین کثیف بمونه روزی چندبار لباس عوض میکنین

منم سر همه کارای بچه صبوری میکنم
ولی امان از وقتی که باباش خونس و حرص بده صدام متاسفانه جلو بچه بلند میشه چون پدرش احترام گذاشتن بلد نیس

آفرین بهت
👏👏👏👏👏
درستش همینه
وگرنه با جیغ و داد بچه تربیت نمیشه
با گله و زاری از بچداری ام هیچی حل نمیشه