مامانا پسرم ی هفته ای هس خونه خودمون ک باشیم کلا غر میزنه وبهانه میگیره اصلا نمیزاره ب کارام برسم اعصابم از دس دادم انقدر ک بهانه الکی میگیره وگریه میکنه ی هفته اس ارزو ب دل موندم ی نیم ساعت درس بازی کنه همش بی حوصله اس ولی تا میریم خونه مادرشوهرم یا مامانم انقدر بازی میکنه. میرقصه میدوئه ناراحت میشم ک چرا خونه خودمون اینجوری نیس منم از بچه داری حداقل لذت ببرم

بچه داری لذت نداره فقط دهنت سرویسه

خدا بدادمؤن برسه زیر ۳۰ سالیم اعصابامون صفره
۵۰ سالگی چی میشیم
نسل خسته

خب ببرش گلم چی میشه
دوست داره دورش شلوغ باشه گناه دارن تو خونه واقعا من گاهی خیلی دلم واسه پسرم میسوزه همش خونه تنهاست تا نق میزنه ام من بدتر میکنم باهاش

شلوغیو دوس داره
منم یکی از دخترام عاشق جمعه و خونه نق میزنه
اون یکی عاشق سکوت و خونس تو جمع نق میزنه

عزیزم همه بچها همینن
چون خونه خودمون براشون تکراریع زیرو ته همه چیو دراوردن تا ته کابینتا رفتن تا پشت مبلا
محیط جدید دوس دارن
من مادرشوهرم طبقه بالاست
همینکه بریم انگار از قفس آزادش کردیم
همه میگن همیشه انقد شیطونه؟
حالا من قسم که نه بخدا تو خونه اینطور نمیکنه🥴🥴