پسرم چند وقتیه همش غر میزنه رو زمین و تا میریم کنارش و برش میداریم خنده از ته دل میزنه
ینی دگ باید همش بغلش کنیم؟
من نمیخوام مقاومت کنم در مقابل بغلی شدن
با خودم عهد بستم تا دوسالگی گوش به فرمان پسرم باشم
ولی سوالم اینه این همون بغلی شدنه؟
یا مشکل چیز دیگس؟

پیشش بشین باهاش بازی کن بغلش نکن دوروز دیگ سنگین میشه و کمردرد میشی اون میمونه و یه مامان دردمند

برا منم کلا بغله رو زمین نمیمونه مدام غر میزنه و داد و فریاد تا میرم سمتش که بغلش کنم می‌خنده ذوق میکنه دست. پا میزنه

پسر منم تا ۴ ماهگیش همش خواب بود
بعدش همش بغل خواست میگن بغلیش کردی چجوری وقتی بچه خوابه من بغلیش کردم کلا شیر میدادم میذاشتم جاش میدیدم خوابیده

عادیه الان داره کم کم متوجه میشه که شما ازش دور میشید ، احساس نا امنی میکنه
چیزی به اسم بغلی شدن و این حرفا نیست هر بچه ای با توجه به نوع رفتار والدین و نوع زندگیش نیاز هاش فرث میکنه ،، پسر ما هم نیازش به بغل شما زیاده،،تا میتونی بغلش کن و کیف کن که خیلی زود میگذره و دیگه تو بغلت جا نمیشه🥲🥲🥲

پسر منم اینجوریه فک کنم اقتضای سنشونه

نه عزیزم دخترمنم اینجوری اول اینک میگن کلاحواستون ب من باشه توجه ماردمیخوان واینک دوست دارن یه سره باهاشون بازی کنی بعدشم کم‌کم ب زمان اضطراب جدایی میرسن فکرمیکنن ک ازخودمون جداشون میکنیم به خاطرهمون دوست دارن فقط توبغلمون باشن

بزار اصلا بغلی بشه اینم تا ۲ سالگی بعد حسرت بغل کردنش میمونه به دلت،با بغل کردنش حس امنیت بهش میدی