نظرهرکس بسته به شرایط روحی مادی و سلامت اعصاب و روانشه...به نظرمن وقتی بچه من الان یسره بغل و توجه میخواد من اگر باردار شم حتی نمیتونم بغلش کنم و بچم آسیب روحی میخوره و تازه با ورود یه بچه پر از کمبود توجه میشه
من میدونم چرا
احتمالا چون بچه ت آرومه
من بچه ام جوریه که در طول شبانه روز بالای ۲۰ـ۳۰ بار آرزوی مرگ میکنم
که از دستش راحت بشم
بچه دوم که خدا نکنه
فاصله سنی پسرای من ۱۸ ماهه
خیلی خوبه.خیلی باهم رفیقن هوای همو دارن مخصوصا بزرگه.ما خودمون جرات نداریم به کوچیکه تو بگیم جلوش
ولی بشددددت سخته.چون خیلی انرژی میبره.کاراشون ب کنار.اون وقتی ک باید بزاری ک هیچکدوم احساس کمبود نکنن حس حسادت بینشون شکل نگیره کار خطرناک نکنن
بنظرم فاصله ۳ سال بهترینه
بهترین فاصله سنی بین ۲ تا ۵ ساله
من خودم دوست دارم ۳ سال باشه
خیلی باهم رفیق شفیق میشن
باهم بزرگ میشن
تازه اگر اولی دختر باشه حس مادرونگیش باعث میشه بیشتر از حسادت محبت و کمک کنه
و بعد چندسال که بزرگتر بشن خیلی رابطشون خوب
ازنظراعصاب زیرصفرم یعنی روانی شدم ازبس جیغ میزنه قدرت هندل کردن هزینه هاروهم ندارم دیگه خودکشی بهترازاین فکره
نه توروخدا بچت گناه داره حداقل بزار دوستل و نیم رو رد کنه بوه هنوز تا سه سالگی محبت کامل رو میخواد یکی دیگه بیاد گناه داره
تو این سن بچه ی اول اسیب روحی وحشتناکی میبینه که هیچ جوری نمیشه جبرانش کرد
تصمیمشو داشتم ولی دو دل شدم برای شرایط سلامتی بدن و دندونام.
فعلا دست نگهدار ظلم نکن بخدا
وای من اصلا حتی بهش فکرم نمیکنم
مال من خیلی زیاده...10سال
روزانه پیام مشاور، متناسب با سن کودکتون دریافت کنین.
سوالاتتون رو از مامانای با تجربه بپرسین.
با بازیهایی که به رشد هوش و خلاقیت فرزندتون کمک میکنه آشنا بشین.