۸ پاسخ

عزیزم خواستم نظرشخصیمو بگم چون خودمم اسعتفادادم .به نظرم سرکار میریم که رفاه داشته باشیم و زندگی خودمون و خانواده مون روال خوبی داشته باشه .اگه سرکار میرفتم نمی‌تونستم بچه مو خوب تربیت کنم برا همین موندم خونه و خودم مراقبشم و بزرگش میکنم که ۱۰سال دیگه عذاب وجدان نداشته باشم.واقعا تو سن کم سخته بچه نیاز مبرمی داره و تمام حس هاش داره شکل میگیره.امیدوارم بتونی بهترین تصمیم بگیری و بهترینها برای خودت و کوچولوت رقم بخوره عزیزم

سلام عزیزم من بچه داداشم باوجود این که تا یک سالگی مامانش مرخصی داشت بعدش .خواهرم از بچه مراقبت میکرد باوجود این که با دل و جون مراقبش بود باز بچه به خاطر لین که دور از پدرو مادر بود ضربه روحی خوردیه گوشه مینشست وبا هیچ کی حرف نمیزد تا این که داداشم شغلش رو تغییر داد وبیشتر خودشون به بچه رسیدن وبا کمک دکتر بهتر شد اگه میشه بچه رو از خودتون دور نکنید

بچه تا ۲سالگی میگن حتما باید مادر باشه و گرنه کلی ضربه روحی روانی میخوره ک دراینده مشخص میشه من خودم از نزدیکم دیدم ک میگم ۲سال اول زندگی بچه خیلی مهمه

وای خیلی بده اینجوری. یا شوهرت باید باهات همکاری کنه نگه داره یا پرستار بگیری براش که اونم الان خداتومن میگیرن

اگه مادر یا مادر شوهر هست حتی عمه و خاله پول پرستار یا مهد بده بهش از بچت نگهداری کنه اینجوری هم اونا انجام میدن هم خودت خیالت راحته
بچه نه ماهه چون زبون باز نکرده نمیتونه بگه چه اتفاقایی تو مهد میوفته یا تازه اوج وابستگی به مادره

ببر مهدکودک ولی براش مربی خصوصی بگیر
منم میخوام اینکارو کنم.
اون مربی دیگ فقط حواسش ب بچه شماست

خواستی بگو شمارع بدم
کجای کرجی

پرستار بگید براش

سوال های مرتبط