یه خانمی نوشته بود مادر شوهرش همش میاد پسرشو می‌بره پیش خودشون میگفت پسرش خیلی اونا رو دوست داره و بدون اونا بی‌قراری می‌کنه الان من ترس ورم داشت من یه ماه دیگه مرخصیم تموم میشه مجبورم برگردم سرکار و قرار شده بچم پیش مادر شوهرم یا مامانم باشه البته چون مادر شوهرم اینا طبقه بالای مان بیشتر پیش اونا میمونه الان من میترسم پسرم مادر شوهرمو بیشتر از من که مامانشم بدونه چیکار کنم

این چیز بدی نیست...
اتفاقا اینکه بچه به جای اینکه یک نفر رو فرد امن خودش بدونه و بهش وابسته بشه، یک جمعیت (چندین نفر) رو پایگاه امن خودش بدونه هم برای مادر بهتره هم برای بچه
چون بچه اضطراب جدایی کمتری رو تجربه میکنه، کمتر تو پذیرش اجتماع مشکل پیدا میکنه، کمتر از غریبه‌ها می‌ترسه، در غیاب مادر وحشت نمیکنه، جرئت و جسارت اجتماعی بالاتری داره و در مجموع احساس امنیت بیشتری در ارتباط با دنیا و آدمها داره
مادر هم می‌تونه با خیال راحت بچه رو چند ساعتی پیش بقیه بذاره و به کارهاش برسه و استراحت کنه و نگران این نیست که بچه غریبی و بی‌تابی کنه
بچه‌هایی که ۲۴ ساعت فقط مادر و نهایتا یه چند ساعتی هم پدر رو میبینن و از بقیه اقوام خبری نیست معمولا وابستگی بیشتری به مادر پیدا می‌کنن و اضطراب جداییشون بیشتره و گاهی حتی با پدرشون هم غریبی می‌کنن

حالا ی بچه وابسته شد قرار نیس همه بچها وابسته مادرشوهر یا مامان خودتون بشن

نه عزیزم اصلا اینطور نمیشه منم همین مشکل شما رو دارم بچه م همش پیش مامانم و مادرشوهرم هست ولی وقتی پیش خودمه دیگه کاری ب اونا نداره