۷ پاسخ

هنوز وقت داره نگران نباش.اگه خودشو به جایی نمی‌گرفت بره باید نگران میشدی

دختر من ۱۶ماهگی راه افتاد.
باباش جلوش واستاد با آهنگ شاد و هیجانی شروع کرد رقصیدن و دست زدن و ترانه خوندن و شادی کردن
دخترمهم خوشش اومد همون لحظه مستقل واستاد مستقل هم راه رفت

کفش چراغ دار یا سوتی بهش بگیر ببر تو جمع ای که بچه های کوچیک هستن اونا رو میبینه تشویق میشه راه برع

خوبه که پیگیری ، مطمئن باش راه میفته یکم دیگه ، یه سری بچه ها دیرتر را میرن. تا یک ماه دیگه مطمئنم میره خودش

دختر منم تا ۱۶ ماهگی راه نرفت چن روز رفتم خونه مادرم با ابجیم دسش میگرفتیم میبردیم پترو تو خونه نوبتی تنرینش میدادیم بعد چن روز راه افتاد تمرین کن باهاش

ببرش بیش بچه های هم سن خودشون تشویق اش کن ببینه شاید تاثیر داشته باشه

ی دستشو بگیر هر روز ببرش پارک بزار راه بره کم کم

سوال های مرتبط

مامان پناه مامان پناه ۱ سالگی
خانومایی ک بچه هاشون مستقل راه نمیرن بیاین از تجربم بگم
پناه یک سال دو ماه راه افتاد قبل اون تو خونه با تشویق دو قدم بر میداشت و یکی دوبار با تشویق عین بادیگارد پشتش بودم از این مبل تا مبل بعدی البته خودش جایی میگرفت راه میرفت ولی مستقل تنهایی ن در حد دو سه قدم تهش ک همونم شل میزد یا از ی دست میکرفتم کنار خودم راه میبردم حالت لش بود یعنی ی قدم میومد بعد اویزون میشد ی روز گفتم بیخیال تا کی ..بردمش بیرون گذاشتمش رو زمین دو دستی از پشت گرفتمش بعد چند قدم ی دستی دوباره دو دستی از این مغازه تا مغازه بعد. کم کم زیادش کردم بچه محیط بیرون میبینه ادم ها رو میبینه یادش میره قراره بیوفته ذوق بیشتری برای راه رفتن داره با ذوق ب مردم نگاه میکنه و مردمم عکس العمل نشون میدن بیشتر ذوق میکنن همینکه یادشون میره قراره بیوفتن باعث میشه بچه راه بیوفته یکم شل میزنن ولی نباید بگید ن شل میزنه بذار راه بیوفته بعدا باید حتما ادامه بدید اونم هر روز پناه سر ی هفته راه افتاد تو خونه خودش راه میرفت و الانم سعی دارم خودش تو محیط بیرون مستقل راه بره البته جای امن چون همش دستش رو زمینه بعذش دهنش یکم با فاصله اینو انجام میدم خلاصه گفتم از تجربم بگم