بیاین یکم هم صحبتی و درد دل کنیم بلکه اروم بشیم
من خیلی حالم بده دست خودم نیست همش برای بچم نگرانم همش تنش دارم که براش کافی هستم یا نه احساس می‌کنم خیلی حساسم نسبت بهش دیگه دارم دیوونه میشم الآنم واقعا اشکم بند نمیاد همش بهش نگاه میکنم گریه میکنم
وقتی می‌خوابه با خودم میگم نکنه گرسنشه نکنه من به زور باعث شدم بخوابه نکنه بیدار بود براش وقت نذاشتم خدایا دارم عقلمو از دست میدم
خدایا خدایا خدایا

بچه یه ماهه چی میخواد جز شیر و پوشک یه جور گفتی فک کردم بچت ۵ ۶ سالشه

وای من فکر میکردم فقط من اینجوریم اصلا بهش نگاه میکنم میزنم زیر گریه حس میکنم خیلی ضعیفه

من گاهی اینجوری م ..جدیدا نگاه به دستای خودم میکنم میگم چقد دست و پاهای بچه من کوچیکن..😑

عزیزم اگر کنترل نشه به مرور بدتر میشه
میشه وابستگی کاذب و اعتیاد اور
برای اون بچه هم مضره
بنظرم با مشاور صحبت کنید

دقیقا منم همینم
فکرای منفی هم زیاد میاد تو دهنم

عزیزم حق داری منم سر بچه ی اولم همین قدر حساس بودم.اما باور کن طرز فکرم و استرسی که داشتم باعث شد واقعا اذیت بشم.حساسیتم و انرژی بیش از حدی که می ذاشتم باعث شد بعد یه مدت از پا بیفتم.اما الآن سر زایمان دومم خیلی راحت ترم چون تجربم بیشتری و استرس ندارم.اینطوری ادامه بدی توام از پا میفتی و حال الآنت هیچ سودی برای بچت نداره،سعی کن بیشتر استراحت کنی و حساسیتت رو کنترل کنی تا بتونی بیشتر از این روزا لذت ببری

آخ
سخن از زبان ما میگویی....
الانم زیر دستگاه بخاطر زردی، میبینمش دلم آتیش میگیره

عزیزم همه اینا طبیعیه اول ب دنیا اومدن
من هنوز تجربه نکردم اما می‌دونم اکثر مامانا درگیر همین موضوع میشن
اگر دیدی خیلی اذیتی حتما ی مشاور برو آدم آروم میشع

منم همینم نگران نباش به خاطر تغییر هورموناست و اینکه تجربه نداریم به خاطر اونه عزیزم