پسرکم، یازده ماه است که من دیگر “من” سابق نیستم؛ یک قلبم که بیرون از سینه می‌تپد 🥹.
یازده ماه است که تمام وجودم وقف تماشای توست. آن خنده‌های از ته دلت 😂، آن سینه خیز رفتن‌های شتاب‌زده‌ات 👣، و مرواریدهای کوچکی 🦷 که یکی یکی در دهانت جوانه می‌زنند.
هنوز نمی‌توانی بایستی و من از این وابستگی مطلق، خوشحالم 🤗. می‌دانم حسرت همین بغل شدن‌ها تا ابد بر دلم می‌ماند، پس تمام وزنت را با عشق به آغوش می‌کشم.
بوی تنت، عطرِ خالص خداست 👃. مسکّن تمام دردهای دنیا. تو به من بزرگ‌ترین عشق و بزرگ‌ترین ترس را هدیه دادی: ترس از دست دادنِ تو 😟.
بخواب جانِ مادر… بخواب که بیداری‌ات، بهترین و سخت‌ترین وظیفه‌ی من است. من با تمام وجودم عاشقتم، تکه‌ای از بهشتِ من. 🥰