یعنی متنفرم از اینکه منت بقیه رو بکشم مریضم دیروز مجبور شدم پسرمو با خودم ببرم درمانگاه دکتر هم کلی حرف بارم کرد که چرا بچه رو میاری اینجا ویروسه گفتم مجبور شرم کسی نیست بگیرش شوهرمم که یه شهر دیگه سرکاره بعد امروز که بلند شدم حالم خیلی بدتر از قبل شد گلاب به روتون دلپبچه وحشتناک و اسهالم بش اضافه شد دیگه مجبور شدم به پدر شوهرم بگم بیاد بچه رو بگیره من دوباره برم بیمارستان بعد هی غر میزد دیروز دکتر بودی چقد عجولی دوره داره تا بگذره نمیدونم قهوه بخور خوب بشی. حالا من چقد وایسم تا دورش تموم بشه؟ تا بخواد دورش تموم بشه پسرم دوباره از من میگیره بخدا خودشون از اونایی ان که تا پاشون به سنگ بخوره فوری میان بیمارستان اما کافیه من بگم همش غر میزنن

همش بخاطر اینه که شوهرت جای دیگس کارش اگه پیشتون بود راحت بودی

چ ادمایین خدا ادمو محتاج کسی نکنهه

خانواده شوهر همینن دیگه همش الکیه اگه بگن دوستون داریم پاش بیفته ب درد نمیخورن شوهرم یه هفته نبود نگفتن تنهایین بیایین خونه ما هر چند من خونه خودم راحتم

ببین پدرشوهرت حرفش درسته
ناراحتی نداره
بدبخت جرات نداره باهات حرف بزنه فرض کن پدرت گفته
اینقدر خودتو به دارو نبند چند وقت دیگه سیستم بدنت داغون میشه
درضمن ویروس چه دکتر بری چه نری منتقل میشه
هر وقت احساس مریضی داری پول ویزیت دکتر و صدقه بده
اینجوری احتمال طول کشیدن مریضیت میاد پایین کمتر درد میکشی بچتم نمیگیره

از یه طرف راست میگه نمیشه همه داروهارو روهم بخوری که
یک هفته واستا خوب میشی
اون بدن بیچاره هم باید بهش زمان بدی تا مثل اول بشه

باز خوبه بچرو برده

وای دقیقاا مث مادرشوهر من تا پهلوش یکم درد بگیره mraو نمدونم‌سیتی و هزاار تا دکتر و دارو حالا بچم مریض میشد میکفت نبر دکتر خوب میشه😏😒