نمیدونم این حسم چقدر واقعیه چقدر از روی بهم ریختگی هورموناست...
حس میکنم دیگه زندگی راحتی نخواهم داشت
بچه شیر بخوره بخوابه نق بزنه گریه کنه پی پی کنه وزن بگیره نگیره دندون دربیاره راه بره حرف بزنه....وای کلافه کنندست...
بخصوص تو شهر غریب باشی تنها باشی....خیلی خسته شدم شب بیدار روز بیدار...همسرمم کمکم نمیکنه سرکار میره خسته میشه دیگه جونی برای کمک نداره...پس من چی....

نترس منم همین حس رو دارم
گاهی دلم میخواد برگردم قبل بارداری
میشینم گریه میکنم

ن دو ماه سخته بقیه ش .خودش ب وقتش جلو میره .سختیاش کمتره .نوزاد بیشتر اذیت داره .
من اصلا نفهمیدم پسر م کی دندون در اورد ن تبی ن چیزی تازه زودم در اورد که تا یکسالگیش دندوناش کامل بود .ن از نافش ن از ختنه ن از راه رفتنش هیچی نفهمیدم .

منم دقیقا همین حس رو دارم عزیزم
مدام بهش فکر میکنم

عزیز دل من بذار دوماه بگذره تموم این حسایی ک الان داری از بین میره و از بچه داری لذت میبری

طببعی بخاطر هرمونات
منم همینجوری بودم اوایل همه چیزو مرور میکردم میگفتم نمیتونم
۲ماه به بعد همه چیز رو روال میره
هم خواب بچه هم هرمونای خودت ....

منم دچار افسردگی شدم و حسای شما رو درک میکنم ولی باید خودمون کمک خودمون کنیم مادر شدن سخت تر از تصوراتمون بود واسه همین بهم ریختیم🫥قوی باش انتخاب خودمون بوده بچه دار شدن پس باید صبور باشیم

من کلا یه هفته یجوری بودم چون خونه مادرشوهر بودم بعد تمام کارای دخترمو خودم میکردم بعد اون خوب شدم خداروشکر الان که یک ماهشه تمام نق زدناشو به دنیا نمیدم

منم بعد دوماه همین حس و دارم

منم تنها م کسی رو ندارم ولی تمام چیزهایی که گفتی خیلی برا ت شرین میشه عزیزم تحمل کن

دقیقا

۳۴ سالته قوی باش

سلام عزیزم چن روزس نوزادت