سلام خانوما من یک پسر دارم تک فرزندیه ماشالله شیطون و بیش فعاله ، خیلی همش از من بازی میخواد واقعا وابسته من شده دوست ندارم وابسته ام بشه هربار میاد پیش من بازی میخواد از تنهایی نمیدونه چیکار کنه حوصله اش سر میره سعی کردم به اندازه باهاش بازی کنم بعضی وقتا باهاش بازی میکنم بعضی وقتا نه واقعا حوصله میخواد خودمم آدمم همیشه نمیشه باهاش بازی کنم شماها اگر جای من بودید حتما دلتون میخواد آرامش داشته باشی تنها باشی خیلی اعصابت آروم میشه من خیلی از خدامه دوست دارم پسرمو بفرستم مهد اما شرایطشو ندارم ، به نظرتون بچه بعدی بیارم باهم هم بازی بشن کمتر وابسته من بشه بخدا دلم براش میسوزه نه خواهری داره نه برادری تا بزرگ بشه دوست ندارم پسرم بگه چرا خواهر و برادر ندارم فلانی اونوقت احساس پشیمونی کنم گفتم اگر خدایی نکرده اگر زنده نباشم حداقل خودش تنها نباشه یه خواهری یا برادری داشته اینطوری به نفعش هم هست به نظرم چیکار کنممم؟

سلام عزیزجان
حتما این کاروبکنید،بذاریدبچتون لذت داشتن خواهر وبرادر رو بچشه
همبازی داشته باشه خاطره خوب ازبچگی داشته باشه
فاصله بچه اول و دوم من ۳سال و۴ ماه هست میگم کاش کمتر بود،الان که دومی یه سالشه تازه تازه یکم میتونن باهم بازی کنن
به خاطر همین سومی رو گفتم بعد یه سالگی دومی میارم تا فاصلشون کم باشه و راحت همبازی بشن
درسته سخته و ممکنه ۲ـ۳سال اذیت بشم ولی به نتیجش می ارزه

بایدزودتر از این به فکر خواهر برادر می افتادی واسش،الانم دیر نیست