۱۴ پاسخ

منم دقیقا مثل شما هستم خیلی رو بچم حساسم هر جا مهمون بریم کلا حواسم ب دخترم هس

نه اصلا بیخیال نیستم

شما هم هرچی بنظر خودت صلاحه انجام بده کار خودتو کن
هرکاری کنی بقیه حرف برای گفتن دارن
ما دیگه سنگ شدیم

من که مواظبشم حرف بقیه برام مهم نیست اگه بچه چیزیش بشه خدا یی نکرده اون وقت همه اونا صاحبش میشن و زبون در میارن تو مادرش بودی مواظبش نبودی و فلان

وا من خونه مامانمم میرم همه جا دنبالشم

نه کار درستو شما میکنی الان تو سنی نیستن خودشون بتونن مراقب خودشون باشن بزرگترا باید دائم دنبالشون باشن
منم جایی باشیم حواسم بهش هست خودمم نتونم میسپرم به کسی دیگه خاله ای عمه ای

سنی نیست ک به امان خدا ول کنی بچه رو اخه.خدایی نکرده چیزیش بشه کی جوابگو ...

نه هرگز نمیزارم تنها بمونه تا وقتی که بزرگ بشه عقلش برسه کسی هم چیزی بگه میگم من اینجوری خیالم راحتتره

درستش اینه بزاری با بقیه بچه ها بازی کنه و هواست باشه خراب کاری نکنه که صاحب خونه اذیت بشه

کار درست رو میکنی، فردا خدایی نکرده چیزی بشه با همون زبونشون تو رو میخورن ک چرا مراقب نبودی

این حساسیت نیست که داری عزیزم مراقبت هست و برات مهم نباشه چی میگن کار خودتو بکن

والا بچ تا 2 سال نیاز به مراقب داره حتما منک همیش جلو چشمم بازی می‌کن همیشم دنبالشم

من نمیچسبم بهم ببینم بازی میکنه از دور کنترلش میکنم ولی ببینم سمت وسایل میره و میخواد خراب کاری کنه وارد عمل میشم ک همیشه وارد عملم چون پسرم فقط باوسایل کارداره😑😂

من رادمان رو میزارم بچرخه.. کنترل میکنم حتی چشمی ولی حساس نیستم بچه ای که حساس باشی دست و پا چلفتی میشه یکیش همسر خودم آنقدر مراقبش بودن که الان چهل سالشه توانایی هاش کمه به نسبت بقیه

من پشت سرش راه میرم …

سوال های مرتبط

مامان هانا✨ مامان هانا✨ ۱۷ ماهگی
مامان دردونه مامان دردونه ۱۶ ماهگی
درباره بازی- ۸
من خیلی دنبال این بودم که هم سن و سال پسرم پیدا کنم تا باهم بازی کنن. ولی تجربه ام نشون داد که این سن برای هم بازی شدن خیلی زوده. مطلبش رو هم خوندم که بچه ها تو این سن بازی نمیکنن. یه پدیده ای هست به اسم بازی موازی. یعنی هر کدوم برای خودشون بازی میکنن.
بچه های کم سن تر ، بچه های بزرگتر و بچه های دقیقا هم سنش رو امتحان کردم.
کلا از دیدن هر نوع بچه ای خوشحاله☺️
بچه های کوچیکتر رو دوست داره نگاه کنه و ناز کنه و دست بزنه. بچه های هم سن خودش خوب میتونن با هم راه برن، بیشتر با هم به به میخورن و دبنال هم راه میفتن و سر اسباب بازی دعواشون میشه😅
بچه های حدود ۲ یا ۳ سال خیلی تجربه جالبی نبوده. چون خیلی تو اون سن بچه ها بچن و همینطور لجباز و خودمحور میشن.
بچه های سن بزرگتر حدود ۴ یا ۵ و ۶ هم با دخترا بهتر کنار میاد.مواظبشن. رعایتشو میکنن. پسرها خیلی ورجه وورجه دارن تو این سن انگار‌ یه جا بند نمیشن که البته طبیعیه.
بچه های بزرگتر که دیگه مدرسه ای شدن هم خیلی دوستش دارن خیلی توب مواظبشن. ولی خوب دیگه پسرم نمیتونه به اون صورت باهاشون بازی کنه.
و اینکه تو این سن باید حتما بازی با نظارت و دخالت بزرگترا باشه. باید اگه دعواشون‌میشه دخالت کرد حتما.
سن پسرم ۱ سال و ۴ ماهه.
و از همون موقعی که میتونست بشینه قرارهای دوستانه براش میذاشتم.
الان چندتا دوست داره که خونمون میان و خونشون میریم. فکر میکنم بیشتر دوس داره که نی نی بیاد خونمون و باهاش تو اتاقش بازی کنه. ولی رفتن به خونه بقیه و اسباب بازی های جدیدم خیلی براش جالبه.
خانه بازی هم بردمش چند بار. از وقتی تونست خوب راه بره. ولی با کسی هم بازی نمیشه. خودش بازی میکنه ولی بودن تو محیط بچه ها رو مسلما خیلی دوست داره.