۸ پاسخ

نظر من اینه حالا هرکسی یه نظری داره
من این حرف دکترا رو اصلا قبول ندارم در نبود مادر ممکنه هر اتفاقی برا بچه بیفته پتو رو رو خودش بکشه...تب کنه...خفگی بهش دست بده..غلت بزنه و هزار جور اتفاق دیگه ولی مادر پیش بچه باشه هم استرس نداری هم بچه احساس ارامش داره هم خیالت راحت

عزیزم من فعلا ک زوده خدای نکرده پتو بره رو صورتش یا شیر بالا بیاره....
من با فاصله از خودمون میخوابونم اصلا عادت نکرده ک حتماً باید پیش بخوابم

من از تجربه خودم بگم ببینید اول باید محل خواب بچه رو ایمن کنید لباس گرم بدون پتو و هیچ چیز اضافه مثل عروسک و اینا بعدش بچه اگر حالش بد باشه و تب داشته باشه خودش بی قراره و گریه می کنه.دختر اولم از یک سالگی موفق شدم جدا کنم دومی رو امیدوارم ۶ ماهگی بتونم جدا کنم اولی رو بلد نبودم افسردگی هم داشتم دارو گرفتم دکتر نظرش بود تا اینکه شرایطم ثابت بشه پیشش باشم اون تو تختش بود من پایین تخت تو اتاقش بعد کم کم اومدم بیرون…و تمام

من به حرف روانشناس کودک گوش میدم خودم منم مامانم ۸ ماهگی جدا کرده خواهرم تا سه سالگیش پیش خودش بوده اون وابسته بود بهش غذا رو بدون اون نمیخورد مهدکودک نمیرفت گریه میکرد مامانم یه جایی میرفت دیگ قیامت به پا میکرد ولی من اینجوری نبودم..از نظر من کسی که این حرفو میزنه علمشو داره سوادشو داره میدونه چی خوبه ماها فقط الکی از رو احساس میگیم نه باید پیش خودمون باشه..اون بچه چه گناهی کرده شاهد رابطه مادر پدرش باشه😑حتی تو خوابم باشه تو ضمیر ناخودآگاهش تاثیر داره..بعدشم مگه وقتی پیش خود آدمه تا صب بیداری که تب نکنه خفه نشه پتو نکشه؟ اونموقع که بیدار میشی برو بهش سر بزن.من از یک روزگی راستین گذاشتمش تو تخت کنار مادر چون میترسیدم دستم بیافته روش پتو بیافته روش از ۶ ماهگیم جداش میکنم

منکه دلم تنگ میشه حتی گاهی همسرم میره کنارش من اینورش باشمم دلم تنگ میشه میگم من میرم جای بچه تواینورباش😂فکرکنم باید منو جدا بخوابونن
تازه رومم طرف دخترمه
اونوریشم پشتم بهش باشه عذاب وجدان میگیرم🤣
فکر من نتونم اینکارکنم🙃

از نوزادی وقتی به دنیا اومد جدا کردم

وا چرا انقد زود
واقعا بچه رو ميذارين توو ي اتاق ديگه 😐
چقد زر ميزنن اين دكترا و روانشناسااا

منم می‌زارمش کنار خودمون چون نه میتونم اینو جدا کنم نه اونو 😂😂😂😂

سوال های مرتبط