روزای سختی رو دارم سپری میکنم
دخترم از خونه ی هرکسی بجز خودمون می‌ترسه و نمیاد داخل.
مهمونم میاد خونمون باز حوصله نداره و مدام گریه میکنه که بزنه بیرون از خونه چون کسی توی خونمونه.
میبرم شهربازی سرپوشیده که دیجیتاله و خیلی چراغ داره از چراغا می‌ترسه و گریه میکنه.
بجز خونه مادرم هیچ جا نمیاد و بجز مادرپدرم کسی بباد خونمون این بی طاقت میشه و همش گریه میکنه.
واقعا دیگه درمونده شدم
با اینکه از ۶ماهگی مدام کلاس مادرکودک بردمش...مدام پارک بردم...مدام بیرون بردم که آدمارو ببینه و مثلا نترسه.
دکتر بردم
دعا نویس بردم
دیگه واقعا نمیدونم چی کنم...الان ۴ماهه که خونه ی کسی بجز پدرومادرم نرفتم حتی خونه ی خانواده ی همسرم.

فقط و فقط باید تو شلوغی ببری و نق زدنشو تحمل کنی..اینکه ۴ ماهه جایی نبردیش بشدت به این مشکل دامن میرنه..با یه روان شناسم صحبت کن

برادر زاده ی منم اینطوری بود ولی خودش خوب شد

آهان، به نظرم پیش روانپزشک کودک هم برو اگه اونم گفت با گذر زمان حل میشه اونوقت مدارا کن بگذره ، ولی حتما ببرش چون واقعا زندگی علاوه بر دخترت به خودت و همسرت هم خیلی سخت میگذره این شرایط

گلم دکتربردیش چی گفت، شاید با یه داروی ساده و موقت خوب شه بچه

عزیزم کامل صحبت می‌کنه

پسر منم یه مدت همینطوری بود
حتی توی ماشین کسی به غیر ماشین خودمون نمینشست و گریه میکرد
الانم هنوز اینطوریه گاهی وقتا
ولی من باهاش کنار میام
مثلا میریم خونه کسی گریه میکنه نمیاد داخل یه مدت بیرون باهم بیرون خونه بازی میکنیم تا براش عادی بشه بعد میریم داخل.
دائم وقتی بیقرار میشه بهش میگم من پیشتم بغلش میکنم تا احساس آرامش بکنه
سخته اینم فکر کنم جزئی از روند رشدشون هست باید صبر کنیم تا بگذره

من پسرم اینطور بود یکی پیشمونه قران بازمیکنه اگه میخای شمارشو بهت میدم ببین براش

عزیزم اول براش قرآن بازکن ببین دخترت چشه ترسش چیه بعد اگه لازم بود برات مینویسن

خب ازش بپرس دلیلش چیه الان که حرف میزنه