فرزندم،نمی‌دانی حس کردن گاه به گاهت چه غوغایی در جانم به پا می‌کند.
این روزها بیش از همیشه در من حضور داری،
در تپش‌هایم،
در مکث نفس‌هایم،
در سکوت‌هایی که ناگهان لبخند می‌شوند.
شیطنتت لبخند بر لبانم می نشاند
و چشم‌هایم از لطافتِ حرکتی کوچک که تو را لو می‌دهد،روشن می‌شود.
این روزها بیش از همیشه نوازشت می‌کنم
نوازشت می‌کنم وغرق می شوم در رؤیای «با تو بودن»
نوازشت می‌کنم و دلم برای آغوشی که هنوز نیامده تنگ می‌شود.
نوازشت می‌کنم و ذوق آهسته به بغضی شیرین بدل می‌شو؛بغضی به اندازه‌ی انتظارِ دیدنت…
و ای کاش بدانی چقدر عزیزی برای این تن، این پناهِ موقت، که تو را با تمامِ عشق در خود نگه داشته است.
به وقت ۳۵هفتگی💙🤰🏻
۰۴/۰۹/۲۳

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط