یه مریضی دارم به نام( وقتی با دخترم بازی میکنم میگم خوب دیگه بلند شم خودش بازی کنه وقتی با خودش بازی میکنه میگم آخی گناه داره تنها چه میفهمه بازی کنه ) کلا با این موضوع تو طی روز درگیرم دختر منم جوریه که بیشتر با خودش بازی میکنه روزی یکی دوساعت باهم بازی میکنیم حالا باباش به کنار شما چقدر برای بچه هاتون وقت میزارید گاهی احساس میکنم خیلی کم کاری میکنم براش تو بازی کردن

هیچی بازی نمیکنم چون پسرم از بازی خوشش نمیاد فقط مثل اسب از اینطرف ب اون طرف میره

بشینی به اینجور چیزا فکر کنی داغون میشی اون خودش به وقتش میخاد بزرگ شه بازی کنه الکی خودتو درگیر اینجور چیزا نکن.

والله بازی نمیکنم نه اعصابم میکشه نه وقتشو دارم خودش بازی مکنه میزنه میشکونه .اصولا هم با اسباب بازی هاشو بازی نمیکنه فقط قابلمه قاشق

پسر من دوس داره باهاش بازی کنم
قایموشک، آجر یا همون لگو سازی، ماشین بازی، توپ بازی ، تاب بازی ، معمولا اینارو درطول روز باهم انجام میدیم هر کدوم ده بیس دقه ، خودشم تو خونه دور میزنه با چرخ دستیش، فیلمم براش میزارم گاهی

هیچ بازی من اشپزخونه ام اونم میاد کابینت هارو میریزه منم عصبی میشم همین😅

منم بازی نمیکنم تنها بازی کردنم دوجی بازی
پسرم و دخترم دوتاشون با باباشون بیشتر بازی میکنن یعنی ذوقشون برا اونه

وای منم
کافیه دیگه
یه روانشناسی می‌گفت برای بچه‌های بزرگتر مثلاً دو سه سال به بالا روزی نیم الی یک ساعت تایم مفید کافیه
تو این سن چون بچه‌ها مغزشون به شدت در حال رشده و میشه هوش رو تقویت کرد میگن بازی‌های هدفمند ساده و کوتاه انجام بدید
ولی بیش از حدم نباید با بچه بازی کرد چون عادت می‌کنه و دیگه خودش نمی‌تونه هیچ وقت تنهایی بازی کنه و قوه تخیلش هم شکوفا نمی‌شه

روزی یساعت
بقیه شو خودش بازی میکنه
مثلا عروسک شو میاره بهش شیشه میده میخابه ولی بمن میگ پاشو براش پتو بیار
بنداز روش اینا
ولی بازی ک مخصوصا خودم بشینم برای بازیش
روزی یساعت