۱۳ پاسخ

پاک نکن بعدا بخونم

سراغ یوگا بروید

سعی کنید به جای تمرینات ورزشی سخت، به سراغ ورزش‌هایی چون یوگا بروید؛ ورزش‌هایی که به آرامش اعصاب و عضلات بدن کمک می‌کند.

تمام این تمرینات را هر روز انجام دهید. این تمرینات را این قدر تکرار کنید تا در زمان عصبانیت به کمک‌تان بیایند و بتوانید تنش را در درون خودتان و فضای اطراف‌تان از بین ببرید.

یک تصویر زیبا را تجسم کنید

یک خاطره‌ی خوش یا تصویر ذهنی زیبا را در ذهن‌تان تجسم کنید.

. سعی کنید از دیافراگم نفس بکشید

برای یادگیری این نوع تنفس سعی کنید عمیق‌تر نفس بکشید و هوا را تا ناحیه‌ی شکم‌تان فرو دهید، دست‌تان را روی شکم بگذارید تا حرکتش را احساس کنید، حالا سعی کنید ابتدا شکم و سپس قفسه سینه‌تان را از هوا پر کنید. کمی مکث کنید و به آرامی با دهان‌تان عمل بازدم را انجام دهید؛ ابتدا قفسه سینه‌تان و سپس شکم‌تان را از هوا خالی کنید. در حالی‌که تنفس آرامی دارید چند کلمه‌ی آرامش‌بخش مانند «آروم باش» یا «سخت نگیر» را تکرار کنید.

خویشتن‌داری کنید

وقتی اتاق شلوغ و به‌هم ریخته فرزندتان را می‌بینید به جای عصبانی شدن در را ببندید. باید چشم‌تان را روی چیزی که عصبی‌تان می‌کند ببندید و سر او داد و بیداد راه نیاندازید. مساله‌ی مهم تمیز شدن اتاق نیست بلکه مهم این است آرام باشید و بر اعصاب‌تان مسلط شوید.

محیط را تغییر دهید

کمی به خودتان استراحت دهید

برای زمان‌های شخصی‌تان برنامه‌ریزی کنید، خصوصا روزهایی که استرس بیشتری دارند. مثلا با خودتان قرار بگذارید تا 15 دقیقه بعد از زمانی که از محل کار به خانه رسیده‌اید هیچ کاری انجام ندهید و تنها در جایی آرام بنشینید

عکس‌العمل درست نشان دهید

افرادی عصبی معمولا زود از کوره در می‌روند، قضاوت می‌کنند و زود هم نتیجه‌گیری می‌کنند، اما این اصلا خوب نیست. اگر شما هم جزو افراد عصبی هستید، بهتر است خونسردی خود را حفظ کنید. با دقت به حرف‌های طرف مقابل‌تان گوش کرده و قبل از پاسخ دادن به سوالات آن‌ها تامل کنید. 

 توقع زیادی نداشته باشید

افراد عصبی معمولا انتظارات بالایی دارند، بدون این‌که اصلا فکر کنند خواستن آن چیز برایشان منصفانه است یا بدون این‌که بدانند باید برای داشتن آن قدردان باشند یا اصلا شرایط برای رسیدن به خواسته‌شان مناسب است یا نه. آن‌ها تنها اصرار دارند خواسته‌شان تحت هر شرایطی انجام شود. همه‌ی آدم‌ها وقتی به خواسته‌شان نمی‌رسند ممکن است ناامید شوند، اما نباید با نا امیدی به خشم اجازه دهیم وارد وجودمان شود.

تا می‌توانید منطقی باشید

باید بدانید حتی اگر دلیل عصبانیت شما توجیه‌پذیر باشد، باز هم خشم یک پدیده غیرمنطقی است. به این باور برسید که همه چیز تحت اختیار و کنترل شما نیست، شما تنها در حال تجربه‌ی خشم هستید، احساسی که در زندگی اجتناب ناپذیر است. هر زمان می‌خواهید عصبانی شوید به این فکر کنید که وضعیت بهتری پیدا خواهید کرد.

روی اهداف‌تان تمرکز کنید

فرض کنید دوست یا همکاری دارید که هر زمان با او قرار می‌گذارید، خیلی دیر به سر قرار می‌رسد. به جای این‌که عصبانی و خشمگین شوید و وقتی او را می‌بینید داد و بیداد راه بیاندازید، به این فکر کنید چرا باید خودتان را ناراحت کنید، وقتی هیچ کنترلی روی رفتار دیگران ندارید. پس روی مشکل موجود تمرکز کنید و به دنبال راه حلی باشید که برای هر دویتان مناسب است و هیچ کدام‌تان را ناراحت نمی‌کند.

به جای این‌که خودتان را ناراحت کنید، همیشه نیم ساعت زودتر با او قرار بگذارید. با این کار هیچ ناراحتی‌ای پیش نمی‌آید و به دوستی یا موقعیت کاری شما هم لطمه‌ای وارد نمی‌شود.

از گفتن کلماتی چون «هرگز» یا «همیشه» دوری کنید

وقتی درباره‌ی خودتان یا نزدیکان‌تان مانند همسرتان حرف می‌زنید، عباراتی مانند «این کار هرگز انجام نمی‌شود» یا «تو همیشه همه چیز را فراموش می‌کنی» را کنار بگذارید، زیرا تنها باعث عصبانیت شما می‌شود و این حس را القا می‌کند که هیچ راه حلی برای مشکل‌تان وجود ندارد. از طرف دیگر، به کار بردن این جملات باعث ناراحتی طرف مقابل‌تان نیز خواهد شد.

خیلی ممنون ازت گلم

تغییر طرز تفکر

بازسازی شناختی یا تغییر طرز تفکر، به کنترل خشم کمک می‌کند. وقتی عصبی می‌شوید همه چیز را بزرگتر و اغراق آمیزتر از چیزی که واقعا هست می‌بینید. وقتی اتفاق بدی می‌افتد با خود می‌گویید همه چیز خراب شد و عمق فاجعه را بیشتر از آن‌چه که هست تصور می‌کنید. از طریق بازسازی شناختی می‌توانید افکار اغراق شده را با فکرهای معقول‌تر جایگزین کنید. پس وقتی اتفاق ناراحت کننده‌ای در زندگی‌تان می‌افتد به جای این‌که بگویید «چه فاجعه‌ای!» واقع‌بینانه عمل کرده و با خود بگویید «درست است اتفاق بدی افتاده اما همه چیز درست می‌شود»، بدین صورت می‌توانید موقعیت پیش آمده را مدیریت کنید و بر اعصاب خود مسلط شوید.

سوال های مرتبط

مامان آریا مامان آریا ۲ سالگی
سلام به همه مامان ها
میخوام از یکی از تجربه های خودم براتون بگم شاید شما هم در موقعیت مشابهی قرار بگیرین....
زمانی که آریا تازه به دنیا اومده بود من از مادرهامون برای حمام کردن آریا تا ۳ ماهگیش کمک گرفتم. همون اول متوجه شدم که مادر خودم با آرامش و ملاحظه بیشتری این کار انجام میده ولی مادرهمسرم اینطوری نبود و من صلاح دونستم که مادر خودم فقط بگم بیاد ولی بعد یه مدت همسرم گفت که شاید مامانم ناراحت بشه و هرچند وقتی بگد برای حمام کردم اریا بیاد....
من با این که میدونستم اسن کار اشتباه ولی بخاطر رضایت همسر و مادرهمسرم این کار کردم ... و چشمتون روز بد نبینه آریا به شدددت گریه کرد و من هرچی به همسرم گفتم گفت تو خیلی حساسی و مادر من همه بچه های فامیل برده هیچ کس اینجوری نشده....
منم دفعه بعد باز گفتم بیاد و بازم آریا گریه کرد و از اون به بعد دیگه از حمام ترسیده شد.
با این که آب بازی خیلی دوست داره و من همه کاری نیکنم که داخل حمام بهش خوش بگذره و بازی کنه ولی بازم میترسه و کلی جیغ میکشه ....
اینو گفتم که بگم به عنوان یه مادر به شددددت به خودتون و احساستون اعتماد کنید اگر کاری رو میدونید که به صلاح فرزندتون نیست بخاطر رضایت دیگران اون کار انجام ندین...
چون اگر فرزند شما آسیبی ببینه این شما هستین که باید تاوانش بدین نه کسایی که با ندونم کاریشون باعثش شدن!!!