سلام مامانا.لطفا راهنمایی کنید.از وقتی بچم به دنیا اومده تا الان همه نظارت میکنن از تایم شیرش گرفته تا غذا خوردن خوابیدن دندوناش هر چی که فکرشو کنید بعد نظر من مادر رو اصلا قبول ندارن میگن وای ما بچه بزرگ کردیم وای تو حساسی وای نبات بهش بده وای نمک بریز وای با بطری آب بده بخوره چوب شور بهش بده سوپ بهش نده شیر نده شیرت آبه این لباس زشته تنش نکن لاغر شده آب شده قدش کوتاهه همه چی بهش بده تا تپل بشه آنقدر دنبالش نرو بزار بیفته چیزیش نمیشه اووف خسته شدم خیلی حرفا هست بخدا نمی کشم شوهرمم باهام همراه نیست منم دچار بحران مادر ناکافی بودن شدم و حس مالکیت نسبت به پسرم از من گرفته شده انگار شما باشین چیکار میکنین من سی و سه سالم هست بعد هشت سال تصمیم گرفتم بچه بیارم نمیدونم چرا بقیه میگن تو نمیتونی تو بلد نیسی

من اوایل خیلی حرص میخوردم و دعوا میکردم راستش و گریه
الان هرچی بگن میگم اوهوم درسته و بیخیال حرفشون کار خودم انجام میدم
همونا موقع مریضی و ....بچت هیچی از بچه تو نمیدونن چون فقط تو قلق بچت دستته

هر چی گفتن بگو درسته .
کار خودتو بکن همین 😊😁

همه هم دردیم
اونروز داشتم به پسرم خورشت کرفس میدادم یه نفر برگشت گفت زیاد بهش کرفس نده
با تعجب(که قطعا هیچی برام قانع کننده نبود) پرسیدم چرااا؟
و جالب اینه خودشم نمیدونست چرا
فقط میخوان بگن ما بلدیم تو بلد نیستی🥴

به من چند بار گفتن این رنگ بهش نمیاد این مدل بهش نمیاد
منم چند بار گفتم بچه باید هر رنگ و مدل بپوشه گفتن لاغره گفتم استخوانش سالم باشه دیگه کاری ندارن جواب قانع کننده بده

عزیزم یکبار با جدیت بگو هیچکس مثل من دلش واسه بچه من نمیسوزه پس خواهش میکنم تو کارام دخالت نکنید
آراد رفلاکس معده داشت شیر ک میخورد بالا میآورد بعد هر جا میرفتم همه دستور میدادن ک بسته دیگه نده کم کم بده 4ساعتی یکبار بده تکونش نده
خیلی غصه می‌خوردم میومدم خونه گریه میکردم کم کم با خودم کار کردم هرکی یچیزی میکگفت با قطعیت جوابشو میدادم دیه تموم شد

دقیقا مشگل منم هس مخصوصا از طرف خانواده همسر ولی من قاطعیت کامل جواب میدم میگم خودم بهتر میدونم واسه هر حرفشون جواب دارم ولی از درون می‌سوزم خودمو میخورم و به شدت ناراحت میشم کاش درک کنن