از وقتی زایمان کردم انقدر تو خودم نیسنم که حد نداره یه دفعه سر یه چیزی که خیلی کوچیکه بی اختیار گریه میکنم منی که اصلا دوست نداشتم کسی اشکم و ببینه.
شوهرمم مریض شده سینوزیتش اد کرده عفونت کرده یه دکتر رفته انقدر خنگ بوده دارو درست حسابی نداده اینم دوباره دکتر برو نیست الان ۴ روزه میگه خلط سبز میاد اون خونه مامانشه منم خونه مامانم .نه پیامی نه زنگی .همش فکرای ناجور میاد تو سرم.
وقتی میرم جلو ی آینه نگاه میکنم شکمم شل و افتاده پر از ترک شده میخام بزنم زیر گریه .تازه خداروشکر الان مامانم هست پیشمه هوامو داره وقتی برم خونه خودم چیکار کنم چطور به زندگی سابق برگردم فکر نکنم دیگه هیچی مثل قبل بشه.
دلم میخاد برم مشاوره با یکی حرف یزنم ولی مشاورم نمیتونه هیکل قبلی منو بهم برگردونه.کمر دردمو خوب کنه جای بخیه مو ببره...
مادرشدن خیلی سخت تر از اون ک فکرش میکردم بود ..
دیروز ب شوهرم میگم اگر دوست داشتی ما رو ببینی یه دکتر میرفتی که زودتر خوب بشی .نمیدونم فکرمیکنم دیگه عشقی بینمون نیست ‌.
انقدر جوش میکنم سر بی خیالیاش که شیرمم کم شده .
دلم واسه خود قبلیم تنگ شده کاش زودتر همه چیز درست بشه.

عززززیززززم بهت یه کم زمان بگذره همه چی درست میشه هممممه چی
ما همه این دوران و داشتیم
من سر دخترم همون روز دخترم به دنیا اومد پدر شوهرم به رحمت خدا رفت اصلا تا ۱۰ روز شوهرم و ندیدم
پدرشوهرم جوون بود و شوهرم خیلی بهش وابسته بود بعد باید به خواهر ها و مادرش می‌رسید
از اون طرف همه ی حس های شما در مورد خودم و همه بود فکر می کردم هیچ وقت هیچ چیز مثل قبل نمیشه ولی خدا لطف کرد
توکلت به خدا باشه سعی کن به این حس ها خیلی بها ندی مردها خیلی هم درک درستی از این حس های ما ندارن ممکنه خیلی گیر بدی و بد اخلاقی کنی اختلاف پیش بیاد یه کم صبوری کن و محبت کن و بیشتر بهش بگو که بهش نیاز داری و دوستش داری و از این حرفا
این روزا زود میگذره
از هر لحظه نوزادی بچه ات لذت ببر

راست میگفتن ک ادم گرگ بیابون بشه اما مادر نشه

د۳یقا شرایط منم همینه احساس میکنم دیگ مث قبل شوهرمو دوس ندارم همچنین اون منو
سر کوچکترین موضوع گریم میگیره بی اختیار گریه میکنم
من برعکس تو دوس داشتم سریع برگردم خونم برگشتم و بچه ۲ الی ۳ روز اولش شیرین بود بعد اون دوس داشتم نادیده اش بگیرم سخت شد برام شرایط دوس داشتم بشینم گریه کنم ساعت ها ک یکی بیاد کمک بچه رم ک نادیده میگرفتم گریه میکرد عذاب وجدان میگرفتم منم با بچه گریه میکردم اوووووف البته شرایط الانمم همینه و واقعا خیلی خیلی سخته

یاد گریه های نصف شب خودم افتادم
بچه بغل گریه میکردم ازین وضعیت
خواب و خوراک درست نداشتم
هیکلم ترکیده
بخیه های عفونت کرده
نبودن شوهر و.‌..
ولی الان خیلی اوضاع بهتره
تحمل کن

عزیزم یکی دوماه اول همه این حس رو دارن فقط مواظب خودت باش سعی کن اصلا تنها نباشی
من خودمم اونطوری بودم یادمه آهنگ شاد هم پخش میکردیم میزدم زیر گریه

ایناحرفایی ک گفتی و عزیزم اکثر کسایی ک مادر شدن تجربه کردن ...یکیش خودم....تنها نصیحتم بهت اینه ....فقط زمان ...همه چی حل میشه ب زودی

طبیعیه گلم
آدم تا بخاد با این شرایط کنار بیاد یخورده طول میکشه
بالاخره کلی مسئولیت میاد روی دوش آدم
کلا زندگی آدم از این رو به اون رو میشه
من الان نزدیک سه ماهه ولی هنوز همینجوریم🥺

اکثرا همه اینارو تجربه کردیم بعد زایمان راه حل مشکلت فقط خودتی. خودت باید خودتو سرپا نگه داری روحیتو حفظ کنی وگرنه هیچکس از درون تو خبر نداره❤️ سعی کن بخودت برسی هروقت اوکی بودی از ارایشگاه برا کارای زیبایی وقت بگیر یکی یکی انجام بده خیلی تاثیر داره تو حس و حالت
یدونم دفتر برنامه ریزی داشته باش هرکاری قراره انجام بدی کوچیک و بزرگ توش بنویس ذهنت مرتب و اروم میشه

سلام عزیزم همه ما خانوما یه افسردگی بعد از زایمان داریم هممون این چیزایی ک تو میگی رو گذروندیم و چیز تازه ای نیست پس سعی کن آنقدر غصه نخوری شکم و اندامت ژله یا اسلایم بازی نیست ک با یه دست به شکل اولش برگرده زمان میبره تو تازه ۱ماه زایمان کردی اون بدن ۹ماه یه بچه داخلش بوده و تا رحم بیاد به اندازه اولیه برگرده ۶ماه شایدم بیشتر طول میکشه غصه نخور اگه خیلی اذیت میشی گن بگیر بپوش بخودت برس موهاتو رنگ کن آرایش کن سعی کن کارهایی ک تو بارداری نتونستی انجام بدی رو الان انجام بده

عزیزم درست میشه همه چی زمانبره منم این حالت هارو داشتم تازه الان خوب شدم اون من که تو شهر غریب هستم تک و تنها واقعا سخته درکت میکنم