دست خودم نیس نسب به اطرافیانم بی اعتماد شدم از بس خبرای منفی شندیم
هرکی به پسرم دست میزنه فکر مسموم ‌میاد توی ذهنم
مثلا دامادمون به دست و پا یا صورت و پیشونی پسرم دست میزنه
یا امروز هم از پدرم دیدم هم از دامادمون که از فاصله بین دکمه های لباس بچه قفسه سینه بچه رو‌ امس و‌ نوازش میکنن
خیلی رو مخمه
عصبی ام ناجور
شما هم‌ همینطورین؟

منم اینطوریم فک کنم افسردگی گرفتیم حتی نمیتونم بغل کسی بدم میترسم فقط منو دوست نداشته باشه

منم همین طور تازه بچه ی من دختره و من کلی برادرشوهر دارم و داداشام همشون پسرن کلی دوسش دارن بغلشونم دادم کلا با دوتا چشمم مواظبشم اصلانم نمیزارم پیش کسی برم جایی میترسم

منم بچم دختره مثل شما خیلی حساس نیستم ولی تن بچم لباس باز نمیکنم بغل کسی ام نمیدم مثلا فقط در حد بابام پدر شوهرم و پدرم شوهرم خواهر شوهرم میخواست بغلش کنه گفتم میخوام شیرش بدم الکی اصلا که عادت نکنن لباس بازم تنش نمیکنم همه میگن چقدر تو بچه ندیده ای هرکی ام میگه میگم دوست ندارم چش کسی به تن بچم بیوفته از بس که نکاه هیز زیاد شده اینایم بچه آن بیگناهن

من خاک بر سرم اصلا به هیچ کس نمستونم اعتماد کنم واسه دو قلوهام.هی میگم شاید هزار تا کار کنن من که نمیفهمم سرشو فشار بدن.دست و پاشو بکشن...